De politie lijkt al een hele tijd bezig met een charme-offensief in de media, om zich van hun beste kant te laten zien. In werkelijkheid hebben ze het vreselijk druk met alle kritiek van zich af te houden, want de nationale ombudsman hijgt in hun nek. Grote misstanden moeten onder de pet worden gehouden. Gelukkig hebben ze binnen justitie genoeg advocaten en juristen om de problemen, zoals bv politie-geweld en het niet opnemen van aangiftes, keurig netjes weg te moffelen.
Bij het ministerie sprak ik een keer een ambtenaar die belast was met klachten over de politie. Hij stond mij onbeschoft te woord. Kortaf, ongeïnteresseerd en onvriendelijk. Overspannen genoeg om zijn mond voorbij te praten: Hij had het zo druk met alle klachten van vooral de nationale ombudsman dat het voor hem eigenlijk nauwelijks geloofwaardig was dat de politie zóveel fout deed. Het lag aan de klagers. Zoals gewoonlijk. De politie was het slachtoffer van een hetze. Ze hadden het allemaal op oom agent gemunt. En dat was niet eerlijk. (Calimero!) Maar hij belde voor mij achter de kwestie aan waar ik zo boos over was en wist mij te vertellen dat het probleem opgelost zou worden. Hóe, dat is te lezen in enkele vorige artikelen die ik afgelopen week schreef…..
Vandaag weer een bevestiging dat er iets serieus mis is met de houding van de oppermachtige politie naar de burger toe. Je zou bijna denken dat ze zichzelf mijlenver boven de burger uit voelen steken. Boven de burger èn de wet. De NOS: http://nos.nl/artikel/2182288-politie-verspilt-energie-met-aanpak-sukkels-en-patienten.html
Iedereen die wetenschap bedrijft weet mij altijd te vertellen dat je de uitslag van onderzoeken zo kunt manipuleren dat het jou het beste uitkomt. De rest is een kwestie van slim lullen. Nog los van het feit dat ik vind dat de politie de burger zou moeten informeren over het belang van een aangifte (namelijk: je moet iets op papier hebben, als je soms pas jaren later een bewijs nodig hebt van het gebeuren in een andere situatie!) lees je in de woorden sukkels en patiënten hoe ze over MENSEN denken. Tenminste, ik neem aan dat ze niet zichzelf bedoelen met sukkels en patiënten. Terwijl ik aardig wat sukkels ben tegengekomen onder de politie. Patiënten werken er ook. Maar in therapie willen ze (stond ook in de krant) niet met de gewone burger. Daar voelen ze zich te goed voor. Als een agent een stress-stoornis heeft tgv een geweldssituatie is dat veel erger dan die van de slachtoffers van geweld, die tevergeefs hun hulp zochten, maar waarvoor zij nooit aandacht hadden. Laat staan respect!
Hun minachting naar de burger, die ook gewoon hun buurman of buurvrouw is, maak ik ook mee in mijn eigen flat. Waar iemand het doodnormaal vond om zonder te vragen op zijn werk in mijn gegevens te snuffelen. Gegevens waar ik zelf niet bij kan en geen weet van heb. En waar blijkbaar ook de nodige vervuiling in was geslopen, omdat ik als schrijfster en in een stalking-affaire vijanden heb gemaakt. Hoor en wederhoor plegen, daar doen ze volgens mij niet aan. Ook in het opvragen van die gegevens werd ik tegengewerkt door de politie. Om gezondheidsredenen heb ik dat uiteindelijk los moeten laten, want niemand behartigt mijn belangen. Ik heb in mijn waslijst van klachten over het handelen van de politie ook deze ene situatie meegenomen. Hij wordt niet opgepakt, omdat de persoon inmiddels niet meer bij de politie werkt. Maar het heeft mij wèl beschadigd. En ipv een excuus, word ik regelmatig door de echtgenoot van de persoon geprovoceerd met ongewenst, opdringerig oogcontact of opmerkingen.
Over sukkels en patiënten gesproken!
Ik meen ook te kunnen ‘voelen’ dat advocaten van waarschijnlijk de politie of de politie zelf, mijn blogs kopiëren om bewijs te verzamelen, om mij voor de rechter te kunnen dagen. Ik vlieg ook wel eens uit de bocht. Maar dat staat niet in verhouding tot het leed dat mij toegebracht is: Jarenlang wegkijken van gepest en dreigementen van buren, terwijl ik al op de vlucht was voor zóveel geweld. En dan vol blijven houden dat ze mijn blogs en boeken niet lezen. En ook niet willen lezen, omdat ik niet heb gestudeerd! Ik ben immers ook maar zo’n sukkel en patiënt.
De reden dat ik überhaupt nog leef, is omdat ik na het geweld dat ik vooral in mijn jeugd heb ervaren, ervan overtuigd was dat ik dit mee moest maken om daar later andere kinderen mee te kunnen helpen. Liefst was ik orthopedagoog geworden of creatief therapeute, omdat ik dacht: dan kun je echt iets voor kinderen doen!!!
In plaats daarvan ben ik de verdachte ouder geworden waar jacht op wordt gemaakt!
Sukkels en patiënten. Ik ben de enige op twitter die er over valt. De stress van de klachtencommissie van de politie vorige week is nog niet uit. Ik ben gaan liggen. Toen ik wakker werd, dacht ik: Ik ga dit opschrijven. Ik ga alles opschrijven. Net zolang tot er iemand wakker wordt die begrijpt hoe bang ik in mijn eigen land ben! Niet voor boeven en verkrachters. Maar voor professionals!
