‘Subsidieslurpende’ windmolens voorzien in tientallen procenten van electriciteitsvraag

Heel lang geleden zat ik in het eerste jaar van een studie werktuigbouwkunde aan de Technische Universiteit, toen overigens nog Technische Hogeschool geheten, en had ik in het eerste jaar een algemeen beschouwend college over energiebronnen. De eindigheid van fossiele brandstoffen en de alternatieven kwamen aan bod, zoals kernenergie, windenergie, getijdenenergie en zonnecellen.

Alhoewel al die mogelijkheden, zeker voor werktuigbouwers, technisch als interessant beschouwd werden was het toen nog moeilijk te zien hoe ze, behalve kernenergie, in substantiële mate zouden kunnen bijdragen aan de energiebehoefte. Pas veel later begreep ik overigens dat ook kernsplitsing met zijn gevaarlijk afval slechts een oplossing voor relatief korte termijn is vanwege de beperkte voorraden uranium, het enige materiaal waarmee we vooralsnog kernsplitsing kunnen uitvoeren.

Hoe groot de vooruitgang in techniek kan zijn in zo’n dertig jaar werd me vandaag duidelijk bij het lezen van dit artikel. In plaats van slechts enkele procenten aan de energievoorziening bij te dragen, blijkt windenergie in diverse landen tegenwoordig namelijk in de tientallen procenten van in elk geval de electriciteitsvoorziening te voorzien. In Denemarken kon men kortgeleden zelfs de gehele electriciteitsvoorziening van een dag met windenergie bewerkstelligen!

De situatie met betrekking tot niet-fossiele energie is dus een stuk rooskleuriger dan ik gedacht had, zeker ook met recente berichten over veel efficiëntere wijzen van het opvangen van zonne-energie in gedachten.

Ik zat hier even met open mond naar te kijken, en het lijkt me afdoende om die andere monden, met name die van die hysterische Don Quichots van de PVV, met hun ‘subsidieslurpers’, definitief te snoeren.