Stom stukje II: hoe Annabel giftig uitviel tegen een Kristallnachtherdenking

Een karweitje dat een tijdje is blijven liggen omdat ik andere dingen te doen had – een vervelend corvée ook, maar wel één dat nog moest worden gedaan – is reageren op de berichtgeving op rechtse internetsites over de Kristallnachtherdenking van 9 november. Die was dit jaar nogal verbazend. Het was ook eigenlijk helemaal geen berichtgeving. Dat woord slik ik in, het was eigenlijk meer een vorm van ‘framing’ of gewoonweg smaad.
Ik weet niet of u dat verschijnsel kent dat mensen iets beschrijven wat u hebt bijgewoond en dat u het dan niet herkent. Als journalist ben ik er een paar keer getuige van geweest, en ik vermoed dat andere journalisten het ook wel eens hebben meegemaakt. Je bent ergens geweest, hebt erover geschreven, en vervolgens lees je in een concurrerende krant een verslag van een collega die er ook bij moet zijn geweest, maar het geeft je de sensatie alsof je eigenlijk een heel andere gebeurtenis hebt meegemaakt dan die meneer van die andere krant.

(Lees verder bij de bron van dit artikel)

Via:: Abu Pessoptimist