Telkens wanneer werknemers in staking gaan, is het ongezien hoe iedere keer mediacommentatoren, werkgeversorganisaties en conservatieve politici dit enige verzetsmiddel van de werknemers willen ontnemen.
Door het verspreiden van een ideologie, die gebaseerd is op het individualisme, slaagt men erin de publieke opinie te manipuleren tot een standpunt dat gericht is tegen het recht op staken. Dit wordt versterkt door herhaaldelijk via verschillende mediakanalen te stellen dat stakingen voor ‘enorme’ schade zorgen waarbij veel ‘onschuldige mensen’ die er niets mee te maken hebben, worden getroffen.
Maar wat zou je zonder het recht op staking zijn als werkgevers de vrijheid hebben om hun bedrijf te verplaatsen om elders meer winsten te boeken? Welk middel hebben de werknemers als werkgevers niet willen overleggen met de vakbonden over loon- en arbeidsvoorwaarden? Hebben werknemers niet het recht om over een verdedigingsmiddel te beschikken tegen de almacht van patronaat en regering?
Wat zou je zonder het recht op staking zijn als openbare diensten zoals de spoorwegen, worden ontmanteld en waar het sociaal overleg wordt misbruikt om beslissingen éénzijdig op te leggen in functie van het winstbejag? Treinticketten worden duurder, er is minder preventief onderhoud waardoor risico’s op defecten en ongevallen worden verhoogd, treinen zullen alleen nog rijden op winstgevende lijnen, de productiviteit en de werkdruk van de spoorwegwerknemers worden opgedreven waardoor de veiligheid van de reizigers in gevaar komt.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via: dewereldmorgen.be
