Een oeroude spiritual, waarschijnlijk daterend uit de eerste helft van de 19e eeuw. De tekst kan zowel letterlijk (een kind dat met geweld van haar/zijn ouders gescheiden wordt) als metaforisch (de scheiding van een slaaf met familie/vrienden of zelfs Afrika) gelezen worden.
Het was lastig kiezen, want zo ongeveer iedereen van enig belang heeft deze weergaloze treurzang ooit wel eens uitgevoerd. De allermooiste versie is wat mij betreft die van O.V. Wright. Uiteraard mocht Richie Havens’ klassieke tranceversie op Woodstock ’69 niet ontbreken.
Sometimes I feel like a motherless child
Sometimes I feel like a motherless child
Sometimes I feel like a motherless child
A long ways from home
A long ways from home
True believer
A long ways from home
Along ways from home
Sometimes I feel like I’m almos’ gone
Sometimes I feel like I’m almos’ gone
Sometimes I feel like I’m almos’ gone
Way up in de heab’nly land
Way up in de heab’nly land
True believer
Way up in de heab’nly land
Way up in de heab’nly land
Sometimes I feel like a motherless child
Sometimes I feel like a motherless child
Sometimes I feel like a motherless child
A long ways from home
There’s praying everywhere
