Divosa, branchevereniging van sociale diensten, wil dat jonggehandicapten en mensen met een gedeeltelijke arbeidshandicap in de toekomst gaan vallen onder de gewone bijstandsregelingen. Daarmee zou zo maar 3 miljard bespaard kunnen worden. Lekker inlikkertje bij Bruin I.
Dat dat betekent dat mensen die het toch al moeilijk hebben, ook nog eens flink in de portemonnaie gepakt worden, ah, detail! Het is om te 😥
Zo losten ze in Duitsland het Wajong-probleem op:
Nazi-propagandaposter uit omstreeks 1938 met de tekst: “60.000 Reichsmarken kost deze “Erbkranke” [lijder aan een erfelijke aandoening] de Volksgemeenschap tijdens zijn Levensduur. Volksgenoten, dat is ook Uw Geld.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bestand:EnthanasiePropaganda.jpg
http://nl.wikipedia.org/wiki/Aktion_T4
Dan pik ik deze opmerking even uit de discussie van joop.nl
Precies !!
Het gaat hier om de reïntegratieindustrie te redden over de ruggen van mensen die het al heel moeilijk hebben . En die reïntegratieindustrie mag van mij ook opzouten ; dat zijn de grootste oplichters ter wereld.
Dit krijg je door het feit dat VVD + CDA vinden dat gezondheidszorg een markt.
Dan geldt de algemene regel – wie ziek is en geen geld heeft, mag dan oprotten.
(Voorlopig, want later kijken ze bijvoorbeeld naar Aktion T4).
Het is een misverstand dat dit uit de koker van CDA/VVD zou komen. Binnen de PvdA worden deze ideëen al jaren uitgedragen, het meest recent door ex-staatssecretatis Jetta Kleinsma. Kleinsma is een bewonderaar van het Amerikaanse bijstandsstelsel. Kleinsma is met name gecharmeerd van de tijdelijkheid van de Amerikaanse bijstandsuitkeringen (een bijstandsuitkering loopt in de VS niet langer dan 5 jaar). Ook de Leeuwarder PvdA-wethouder Florijn – afgelopen zomer gekozen to de ‘beste binnenlandse bestuurder van het jaar’ – is een groot voorstander van ‘maximale flexibilisering van de arbeidsmarkt’.
Concreet betekent dit voorstel dat regelingen als Wajong en WSW onder een streng bijstandsregiem worden gebracht. Vervolgens wordt vastgesteld wat de arbeidsproductiviteit van de betreffende uitkeringsgerechtigde is. Laten we zeggen dat ‘men’ vaststelt dat iemand een arbeidsproductiviteit ter hoogte van 700 euro heeft. Dat gaat de werkgever dan in loon uitbetalen, terwijl de sociale dienst het loon aanvult tot de hoogte van de uitkering. Tegelijkertijd vallen WSW en Wajong dan onder het – veel strengere – bijstandsregime.
Zoals Excellentie Zwembad terecht opmerkt, heeft dit niets met de belangen van de cliënten te maken, maar alles met de financiële belangen van de reïntegratieindustrie en het daarmee innig verweven ambtelijk/politiek apparaat.