Schaterend de nacht in (een oerhollandse staatsgreep?)

Half vier, Rutte geeft een persconferentie. Hij gaat zijn stinkende best doen om het vertrouwen terug te winnen en dat was het dan. Alle partijen behalve de VVD hebben in het holst van de nacht een Motie van Afkeuring gesteund. Alleen de coalitiepartijen steunden niet de motie van wantrouwen die Wilders had ingediend. Een parlementair unicum wellicht: BIJ1 steunt een motie van de geachte afgevaardigde Wilders. Aan het begin.

Laat ik dan maar even de positieve noot laten weerklinken. Simons bleek beter dan haar partij zoals ik die heb leren kennen op zeker Sociaal Medium: bereid tot bondgenootschap vormen. BIJ1 hoeft van mij niet te professionaliseren maar moet wel op de een of andere manier het sekteachtige afschudden. Wat een vuurdoop. Ook trouwens voor de D-partij zonder de 66, Volt, dat meteen de indruk wekte er altijd al gezeten te hebben.

Heb ik dit nu ruim twaalf uur aangezien/-gehoord om het hierop uit te laten lopen? “Rutte is zwaar beschadigd”, Han van der Horst had een mooiere, al voor deze aprildag: Rutte is niet meer van deze tijd. Nou, dat zullen we nog wel eens zien. Hier zit een meester in de allergrootste Nederlandse deugd: de middelmatigheid, en daar kun je dus heel knap in zijn. Wie herkent zich er in? Twee miljoen mensen blijkbaar.

Gade had het nog opmerkelijk lang aangezien maar bij de zoveelste lange schorsing gaf zij op. Ik hield vol, het mooie stapeltje nieuwgescoorde boeken maar veronachtzamend. Dat deze dag met een dergelijke anticlimax eindigt en dat ik daar al die tijd naar gekijkluisterd heb – als ik in bed schuif barst ik in lachen uit. Dit kan toch niet? Ja, dit kan dus wel, in Nederland.
Naar mijn weten is dit de enige keer in mijn leven dat ik schaterend in slaap gevallen ben.