Richard de Mos is een medium

Vanmorgen fietste ik naar de markt op de Haagse Leyweg, midden in de door de volgens Richard de Mos door Islam-meeuws terrorisme belaagde wijk Morgenstond.

De plantsoentjes in die wijk, en in mijn naastgelegen wijk Vrederust, waren weer eens bezaaid met bruine hoopjes van de daar door de honden van Richard De Mos zijn natuurlijke achterban achtergelaten stront. Achter een van de winkels van de Leyweg stond een zwarte PC Hooft-tractor met daarop een grote groenwitte meeuwenkledder…

Ik mijmerde wat over de arme kindjes die ooit van Richard, volledig onbekend met het verschil tussen vogel- en zoogdierenstront, biologie hadden gehad en vroeg mij af of Meester de Mos nu echt dacht dat die bruine hopen in Morgenstond door meeuwen daar gedeponeerd werden… Plotseling had ik een flits van inzicht: Richard de Mos is een Medium!!!!!

Nu bedoel ik natuurlijk niet zijn politieke niveau of zijn intellectuele vermogens, die zijn met “Small” al overgewaardeerd, en volgens mijn contact binnen de PVV-fractie, de jonge koffiedame Bruinke Enema, geldt dat ook voor wat andere onderdelen van Dhr. De Mos. Neen, Neen, driewerf Neen!!! Ik bedoel dat in de “I see dead people”/Char- betekenis van het woord “Medium”… Dat viel natuurlijk een dezer dagen bij de PVV te verwachten, een partijlijer die zijn ziel aan de duivel heeft verkocht, een heks van de diepzwarte kant der hekserij als zijn assistente en een mede-kamerfractiegenoot die in Limbabwiaanse kruiderijen handelt; dan moet er eens een stukje vliegezwam in de verplichte, dagelijkse, gehoorzaamheidsgaranderende kruidenthee terechtkomen. Wanneer zulks bij een daarvoor gevoelig persoon gebeurt kunnen de “Deuren van waarneming der andere werelden” plots wijd opengegooid worden. Nu zal ik de lezers van dit stuk niet verder in spanning laten waar het het karakter van Richard de Mos zijn speciale gave betreft: “Richard de Moss “ziet” dooie hondjes”…

Nu vraagt u zich natuurlijk af “Waarom juist in morgenstond??” Wel ik zal het u haarfijn duiden. Morgenstond is een vlak na de oorlog gebouwde wijk waar door de daar gehuisveste Nederlandse bewoners (en een incidenteel uit Moerwijk ontsnapte Indo) luid aan de babyboom gewerkt werd… Veel van hen kwamen uit de krappere volksbuurten van Den Haag en waren “gewoon werkvolk”; Jan met de Pet en Mien met de Jurk dus… En deze wijk is door stadsarchitecten voorzien van brede sloten/vaarten om extra groen en natuur de wijk binnen te brengen.

Nu nam in de jaren vijftig de welvaart snel toe en de kinderen van Jan en Mien verzochten een “hondje”, er was meer ruimte, en Jan en Mien werden het gezeur van Sjonnie en Anita al snel zat, dus Jan haalde, net als veel van zijn mede-Jannen in Morgenstond, een “vuilnisbakkenrassie”. Kindjes blij, Mien blij, Jan minder blij want wie moest die “Kankuh-hond” elke avond uitlaten…???

Maar het was nog steeds jaren 50/60 en “Flappie” was een teefje.

Voor hen die denken dat dierenartsen altijd al honden en katten “hielpen” door hen van hun reproductieve organen te bevrijden, in die tijd was dat beperkt tot het castreren van de reuen en katers en dan nog hoofdzakelijk de laatste. Dus al snel werd de familie van Jan en Mien verblijd met een nestje jonge hondjes.

Na de moeite het eerste nestje aan kennissen en buren te slijten gebruikte Jan een oud volkse methode om zich van het “hondjesprobleem” te bevrijden, bestaande uit: Een jute zak, een steen en een van de in Morgenstond aanwezige sloten. Naast Jan gebruikte ook mede-hondenbezitters Rinus, Henk, Kees, Jaap enzovoort deze methode… zodat enkele duizenden zielen van op deze manier opgeloste “hondjesproblemen” rond de sloten van Morgenstond fladderen…

Ik vermoed dat wanneer Henk zijn pitbull in onze plantsoentjes laat schijten (onder het motto: “Daar spelen toch alleen maar kleine bruintjes in”) een ware wolk van die hondenzieltjes zich rond dit duo ophoudt. Richard heeft dit natuurlijk waargenomen en, gezien zijn beperkte kennis der biologie, deze voor meeuwen aangezien. Is het dan vreemd dat hij denkt dat al die daar door Henk en zijn mede-hondenliefhebbers achtergelaten bruine hopen door die “meeuwen” zijn geproduceerd?

Onbewust van de mêlee van hondenzieltjes om zich heen heeft Henk zijn “Tarzan” misschien wel een stuk in het plantsoen aanwezig brood laten op eten, en aangezien voor Richard een meeuw met een hondenkop niets vreemds is…Toen hij het brood later op een PVV-bijeenkomst met Henk besprak heeft die vast iets geroepen van “dat komt door die Turreke die gooien dat brood in het gras…” “Turreke, brood, “meeuwen”…” die drie moeten enige tijd in de bruine hersenkrochten gefermenteerd hebben… En zie, een nieuw agendapunt voor de Haagse gemeenteraadsvergadering was geboren…

Toen ik het meeuwenvoorstel met een van mijn Autochtoon Hagenese collega’s besprak verraste hij mij met de vraag: “maar wat dan van Gerard Fieret”? Nu ben ik als import nooit echt goed ingeburgerd in het Haagse, wat waarschijnlijk aan de lege blik die zijn vraag opleverde te zien was. Gerard Fieret, zo vertelde mijn collega, was een redelijk recent overleden kunstenaar welke met emmers voer door Den Haag reed en de duiven voerde…
Een kort onderzoekje leverde het volgende plaatje op: Baard, hoofddeksel, dus in het wereldbeeld van Richard de Mos waarschijnlijk een Moslim. En mocht Richard een moment van gereduceerde verdwaasdheid hebben gehad dan is hier nog altijd sprake van een “kunstenaar”, dus in het Wildersiaanse wereldbeeld: “Links, onaangepast, lui, gedegenereerd en vast een Dhimmie die als Moslim-onderwerping duiven voerde…”

Wij moeten het accepteren: Richard de Mos is een medium, iets wat hem bij de SBS6-kliek nog populairder zal maken…

Naast Char nu de PVV-Char-latan…