Na de verbijsterende overwinning van de slechts 28-jarige Alexandria Ocasio de Cortez op Joseph Crowley, de gedoodverfde Democratische kandidaat voor het 14e district van New York voor het Huis van Afgevaardigden, heeft er nu een vergelijkbare ontwikkeling plaatsgevonden in Californië.
Bij een stemming over welke senaatskandidaat de steun van de partij moet krijgen, werd de welbekende Democratische senator Dianne Feinstein door staatssenator Kevin de Léon weggevaagd met een 65% meerderheid.
Feinstein vertegenwoordigt de centrist tak van de Democratische partij. In een twee-partijenstelsel heb je normaal gesproken wel mensen nodig die enige sympathie voor ideeën van de andere partij hebben, als je het land enigszins regeerbaar wilt houden. Zowel in de Verenigde Staten als het Verenigd Koninkrijk stemmen leden lang niet altijd volgens de partijlijn, en hebben die partijen dus ook een Chief Whip, die ervoor moet zorgen dat zoveel mogelijk leden wel degelijk voor de partijlijn stemmen. In een systeem van evenredige vertegenwoordiging als het Nederlandse wordt dat bewerkstelligd door gelegenheidscoalities van partijen te vormen. Maar in een dergelijk systeem stemt men dus wel meestal en bloc voor de partijlijn.
Maar op het moment dat één van de partijen in een tweepartijenstelsel een compromisloze psychopaat als Donald Trump kiest als zijn leider, kun je je vraagtekens gaan stellen bij die centrists. Er komt een moment waarop compromissen gewoonweg niet mogelijk zijn. De Democraten in de Verenigde Staten doen me in dat opzicht vaak aan onze eigen PvdA denken, zij het dat de omstandigheden hier nog steeds minder extreem zijn. Maar beide partijen hebben veel teveel opgegeven, om maar aan de macht te komen/blijven.
De verkiezing van centrist Hillary Clinton als kandidaat was ook al niet bepaald vlekkeloos. Bernie Sanders was zeer welbewust tegengewerkt door het partijkader. Dubieus als de rol mag zijn die Wikileaks heeft gespeeld bij die verkiezingen, dat hebben ze wèl naar boven gebracht. En de Clintons waren altijd al behoorlijk rechtse Democraten, alhoewel merkwaardig populair bij de Afro-Amerikanen. Ik denk dat de kandidatuur van Clinton een belangrijke factor in de verkiezing van Trump is geweest, dat is een enorme domper geweest voor Democratische stemmers en een enorme fout van de Democraten.
Je zou daarom hopen dat de Democratische aanhang daar definitief genoeg van heeft, en dat er een nieuwe generatie opstaat die een ècht alternatief wil voor de knetterrechtse sociaal-economische politiek van zowel Democraten als Republikeinen, zij het dat die laatsten dat ook nog koppelen aan godsdienstwaanzinnige conservatieve ideeën over allerlei morele kwesties.
De verkiezingen van Alexandria Ocasio de Cortez en deze overwinning van Kevin de Léon geven in elk geval enige hoop op deze verandering. Misschien kan het een vergelijkbaar effect hebben als de Tea Party beweging in de Republikeinse partij, maar dan voor de goede zaak.
