Mensen redden van een verdrinkingsdood zou gelijk staan aan mensenhandel- of smokkel. Onzin natuurlijk! Zelfs zonder reddingsoperaties gaan mensenhandel- en smokkel onverminderd voort. Een oneindig complex en diepgeworteld fenomeen met migratieroutes die soms al eeuwenlang bestaan. Karen Mets van Save The Children wil het verhaal vertellen van de ‘migrant’, een gezicht geven aan die gedemoniseerde groep mensen die vaak enorm kwetsbaar zijn. Een maand geleden sprak ze Mamadou, een 16-jarige kleine verlegen jongen uit Guinea.
Er was de laatste tijd veel ophef in de media rond reddingsoperaties in de Middellandse Zee en mensenhandel. Dat mensen redden van een verdrinkingsdood gelijk zou staan aan mensenhandel- of smokkel is natuurlijk onzin. Zelfs zonder reddingsoperaties gaan mensenhandel- en smokkel gewoon onverminderd voort. Het fenomeen is oneindig complex en diepgeworteld met migratieroutes die soms al eeuwenlang bestaan. Netwerken zijn vaak vertegenwoordigd op alle overheidsniveaus en nauw verbonden met lokale gemeenschappen, stammen, milities, transportbedrijven en grenspolitie. Routes worden aangepast naarmate het beleid wijzigt. De enorme bron van inkomsten die dat oplevert, kan niet zomaar vervangen worden.
Clingendael en ECDPM schreven twee briljante rapporten over het fenomeen.
Ik wil hier vooral het verhaal vertellen van de ‘migrant’, een gezicht geven aan die gedemoniseerde groep mensen die vaak enorm kwetsbaar zijn. Wie zijn die mensen op de bootjes? Toen ik vorige maand in Niger was had ik de kans Mamadou, een zestienjarige jongen, te interviewen. Een klein, verlegen ventje wist me twee uur lang gekluisterd te houden aan zijn verhaal. Het was hard om aan te horen maar wat me vooral opviel was zijn wilskracht, zelfredzaamheid en plichtsbewustzijn. Je reflechissais, zei hij verschillende keren, telkens hij voor een uitdaging stond.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
[Mamadou is een pseudoniem]