Een standaard abolitionist verhaaltje, uit de doos van de coalitie tussen geradicaliseerde feministen en christenfundies. *)
Gewoon de feiten en onderzoeken volgen (dus niet de verzinsels van dramaqueen jojanneke): 92-99% van de sekswerkers doet dit vrijwillig, uiteraard ook vaak, net als bij ander werk, vanwege financiële noodzaak of wensen.
Geen fan van Amnesty als het om VS buitenlands beleid gaat: de organisatie is CIA geïnfiltreerd. Maar in dit geval doen ze het prima omdat ze luisteren naar de mensen over wie het gaat, de sekswerker, en niet slechts naar oom agent, de hulpverlener of het handjevol bittere professionele survivors. UNAIDS heeft uiteraard meer inbreng dan een fundamentalistische ideologie.
Alleen in de gedecriminaliseerde situatie is de politie geen vijand, broodrover of lastpak, en maakt de pooier dan dus obsoleet. Het Zweedse of Noordse model is slechts een graadje minder erg dan totaal verbod: alles gaat de illegaliteit in, het stigma neemt toe. In Zweden raakt een sekswerker niet slechts haar klanten, maar vaak zelfs haar kindjes kwijt. Alle sekswerkers zijn tegen het noordse model (logisch, het is broodroof).
Wat naast decriminalisering eveneens nodig is, is arbeidsprotectie (workers rights). In het gelegaliseerde maar zeer arbeidsvijandige neoliberale Hartzklimaat krijgen de bordeelhouders teveel macht, met als gevolg te lage inkomsten, te lange uren en zware arbeidsomstandigheden voor de zwakste sekswerkers (met taal en communicatieproblemen, of wel èrg girl nextdoor voorkomen).
Het beste doet Nieuw Zeeland het, met cijfers van dwang ver beneden de gemiddelde huwelijkssituatie.
Een uitstekend blog, van een broodnuchtere Roemeense sekswerker op de wallen, met talloze links, ook naar onderzoek:
Een ander uitstekend blog, voor weken geïnformeerd leesplezier: Zondares
Men kan geen intelligent oordeel vormen zonder naar actief in het vak staande sekswerkers te luisteren.
[*) Kanttekening van de vertaler van het door Rootman gewraakte stuk: Rebecca is als van jongsafaan door stiefvader misbruikt meisje “het leven” ingekomen. Zij is zichzelf, heeft niets te maken met een “coalitie”, is geen radicaal-feministe en vermoedelijk, ik heb geen idee wat of wie Rootman er mee bedoelt, erg vriendelijk ten opzichte van bepaalde volksgroepen klinkt het niet, ook geen gristenfundie. AJvdK]
UPDATE door de schrijver:
Antwoord op *)
Het is niet mijn bedoeling de schrijfster persoonlijk aan te vallen. Ik bied excuses aan als ik dat insinueerde. Daarentegen mogen individuele, anekdotische ervaringen geen basis zijn voor generalisatie, iets wat gretig door de abolitionistenlobby gebruikt wordt om hun radfem of christelijke agenda te promoten. Ook de rescue-industrie heeft grote belangen bij slachtofferschap en stigma.
Voorvechtsters van het Zweedse model hebben een slechte reputatie gekregen door op social media mondige tegenspraak van sekswerkers te blokken, en een eerlijk debat uit de weg te gaan. Er wordt gedraaid met cijfers en allang de grond in geboorde onderzoeken worden keer op keer aangehaald. Ambtenaartjes met smetvrees èn vastgoedbelangen, zoals Asscher en Wolfsen, lenen een gretig oor: zelfs toen oplichtster Patricia Perquin als nep-prostituee survivor was ontmaskerd mocht zij aanblijven als speciaal adviseur. Rachel Moran in GB, of Somaly Mam in Cambodja zijn soortgelijke fraudegevallen die naar functies als publicisten of beleidswerker zijn doorgestroomd.
Het gaat niet aan om ideologie boven het belang van sekswerkers te stellen. Luister naar de sekswerker.
