PvdA-raadslid Dennis Boutkan: Dubbelplus ongoed

PvdA raadslid in Amsterdam Dennis Boutkan loopt te janken over de term ‘dwangarbeid’ die gebezigd wordt om de gedwongen tewerkstelling en de daarmee gepaard gaande vernederingen van bijstandsgerechtigden aan te duiden. Dat begint in Nederland een gewoonte te worden die minder onschuldig is dan het lijkt: ’to call a spade a spade’ als zijnde ongewenscht te beschouwen.

Terwijl een steeds groter deel van de bevolking nadrukkelijk mede dankzij Boutkans bruine partij honger lijdt en de miljarden aan dubieuze bedragen van allerlei evenzo dubieuze bedrijven door dit land stromen waarover geen rekenschap afgelegd en belasting betaald wordt mag Nederland geen ‘belastingparadijs’ (zonder aanhalingstekens) worden genoemd.
Van VVD-debiel Helma Lodders mag voor de gezondheid schadelijke troep die in de landbouw en veeteelt grootschalig worden aangewend niet als zodanig worden genoemd.
Nu is het dan dus een zekere Dennis Boutkan die begint te jammeren over de term ‘dwangarbeid.’

Het stuk van die man op de PvdA site dat ook verscheen in het Parool is werkelijk niet te pruimen: eerst uitvoerig verwijzen naar het nazisme en Noord-Korea en vervolgens grootvader de hemel in prijzen, om daarna op te sommen hoeveel baantjes meneer zelf wel niet gehad zou hebben. Maar nergens uit het hele stuk blijkt dat ‘harde werker’ Boutkan ook maar enig besef heeft van wat een bijstandsuitkering in feite is: een schamele afkoopsom (die in het niet valt bij de gigantische salarisverhogingen die de top van staatsbank ABN zich toegeëigend heeft of die genoemd worden in het corruptieschandaal rond de woningbouwcorporaties waar PvdA’ers zich zeker niet onbetuigd hebben gelaten bij het graaien) waarmee gezegd wordt ‘Zoekt u het verder fijn uit, voor u is in onze fijne maatschappij geen zinvolle plek. U bent een last, een kostenpost en nou oprotten.’
En daarvoor moet de bijstandsgerechtigde dan nog ‘iets terugdoen voor de maatschappij’? Een maatschappij die hem of haar de stront in heeft laten zakken? Flikker toch op kletsmajoor met je popie-jopie geouwehoer over ‘re-integratietrajecten’ en ‘de beste weg naar emancipatie.’

(Waar zijn de dagen van PvdA’er Jan Schaefer gebleven met zijn ‘in gelul kan je niet wonen.’ Dat was wel een heel andere PvdA dan de bruine club waar Boutkan zich sterk voor maakt lijkt me zo).

Die dwangarbeidpraktijken zijn wel degelijk nazi-praktijken: ze nemen mensen namelijk het meest kostbare af wat ze bezitten. Kostbare tijd van mensen en het vermogen om zelf hun lot te bepalen en hun leven zinvol in te richten. Maar het is allemaal heel nuttig volgens deze hardwerkende organisatie-psycholoog: van werken wordt je een beter mens. Alsof er geen andere wegen zijn je leven een zinvolle invulling te geven. Het hele stuk ademt de teneur van ‘wie niet werkt zal niet eten en wij bepalen wel wat zinvol voor jou is en dat zullen we je met intimidatie, strafkortingen en andere vernederingen wel even bij brengen’.

O nee, die laatste zijn ‘soms ook wel schurende situaties.’ Nee lul, het is op grote schaal vanuit een onvoorstelbare arrogantie en hebzucht misbruik maken van en winst maken over de ruggen van mensen in de misère, en het is verboden krachtens allerlei internationale verdragen waar Nederland ook partij in is. Welk moreel recht meent deze meneer naast bijvoorbeeld heks Klijnsma te hebben anderen op straffe van de hongerdood voor te kunnen schrijven wat zinvol is en wat niet? Waar halen die lui dat recht eigenlijk vandaan?

En zonder enige onderbouwing stelt meneer dat een baan de beste weg is voor emancipatie. Welke emancipatie en waarom een baan en welk soort baan dan de beste weg is, wat ‘een baan’ überhaupt dan wel is, welke wegen er naar die emancipatie nog meer zijn en die dus niet ‘de beste weg’ zijn…wie het weet mag het zeggen maar uit het zichzelf een veer in de reet steken jammerstuk van Boutkan in sheeple-blaadje en afgegleden naar het bruine riool ooit verzetskrant Parool wordt het allemaal niet duidelijk.

Maar er is meer. Ik zei al dat er een tendens lijkt te zijn waarin je een ‘lelijk ding’ niet meer een ‘lelijk ding’ mag noemen. Het doet denken aan ‘Nineteen Eighty Four’ van George Orwell, waar een hele afdeling van het zogenaamde ‘Ministerie van Waarheid’ bezig is de taal te ontdoen van woorden en uitdrukkingen waarmee voor het regime gevaarlijke en vijandige gedachten geformuleerd zouden kunnen worden.

De idee is dat op den lange duur, wanneer bepaalde woorden en uitdrukkingen reeds lang niet meer gebruikt worden, zelfstandig en creatief denken onmogelijk wordt en zo het dan nog mogelijk is dat mensen geen uitdrukking aan die gedachten kunnen geven. Laat staan er naar te handelen met alle gevaren van dien voor de machthebbers die profiteren van de ellende van miljoenen.

Welke thans dertig- of veertigjarige die slechts dat verschrikkelijke Radio 1 hoort, dat evenzo welhaast bizarre NOS Journaal en Nieuwsuur dagelijks ziet of de Volkschbruine Laster- & Haatbode leest beseft dat er ook heel andere maatschappijvormen mogelijk zijn waarin mensen wél centraal staan in plaats van die mensvijandige en barbaarse omgeving waar hij dagelijks in verkeert, en die via die sheeple-media dagelijks bij hem erin gepompt wordt onder het mom van neo-liberalisme is een zegen, lekker veel geld verdienen en als de olievoorziening voor je SUV in gevaar komt bombarderen we desnoods een heel land naar het stenen tijdperk om die olievoorziening weer veilig te stellen. En who cares hoeveel doden er zijn gevallen voor jouw T-shirt en jouw mobieltje in landen waar je nog nooit van gehoord hebt. De meeste mensen vinden die barbaarse neo-liberale uitbuitingsmaatschappij – gehersenspoeld op allerlei geraffineerde manieren letterlijk elke seconde van de dag als ze zijn – net zo vanzelfsprekend als het feit dat de zwaartekracht ervoor zorgt dat een appel uit een boom naar beneden valt.

Wat die ‘hardwerkende’ organisatie-kwiebes en kletsmajoor Boutkan wil is mensen de mogelijkheid ontnemen uitdrukking te geven aan hun woede over ronduit verwerpelijke praktijken, nazi-praktijken, waar meneer zelf met zijn club medeplichtig aan en de initiator van is. En hij denkt dat hij op die manier het verzet tegen die mensenverachtende praktijken die hij voorstaat de kop in kan drukken, om vervolgens op de oude voet en over de ruggen van talloze door te kunnen gaan. Want het maakt een beter mens van die stakkerds, het is mentaal goed voor ze en het emancipeert ze. Aldus het decreet van deze omhoog gevallen blaaskaak.

Dwangarbeid is dwangarbeid. Mensen verachtend is mensen verachtend. Slavernij is slavernij. En de ‘participatiesamenleving’ (ik krijg het woord zonder kotsneigingen mijn strot niet eens uit) is gewoon een ordinaire fascistische dwangmaatschappij à la Mussolini.

Tot slot is een narcist een narcist.