Wie op zoek is naar intelligent politiek commentaar of sociaal bewustzijn, moet niet bij de Cockney Rejects zijn. De songs van de uit de Londense East End afkomstige Rejects handelen over vechten, zuipen, rotzooi trappen en bovenal hun grote liefde: West Ham United. Alle groepsleden zijn lid van de beruchte Inter City Firm, de harde kern van West Ham hooligans.
De concerten van de Rejects eindigen regelmatig in massale vechtpartijen doordat rivaliserende voetbalgangs (firms) de zaal bestormen. De groep wordt al snel de vaandeldrager van de Oi!-beweging, een nogal twijfelachtige eer wanneer Oi! – ten onrechte – door een aantal ongelukkige manoeuvres van journalist en manager Gary Bushell geassocieerd wordt met naziskins en de British Movement. De meeste Oi!-bands hebben geen enkele affiniteit met fascisme: bands als de Angelic Upstarts en The Business zijn zelfs uitgesproken links. Anderen – zoals de Cockney Rejects en Splodgenessebounds – zijn volstrekt a-politiek. De beweging slaagt er echter nooit meer in het extreemrechtse aura kwijt te raken.
Klassiek: Flares’n Slippers, Forever Blowing Bubbles, The Greatest Cockney Ripoff en bovenal War on the Terraces met de al even demente flipside We Are The Firm
It’s a dark place over there
the seats, and the stands are bare,
but you remember not long ago, all the times that we battled there.
The sun, it shines right on the gutter
And you remember that he was there,
And you should know, right there in the fold, that you grabbed him by his hair.
War on the terraces
War on the terraces
It was war on the terraces
War on the terraces
The local pub, it stands silent
And all of this town, will be soon
and you remember the pints we would sink
and sing “the fuzz is watching you”
The youth remember them wagons that took us straight down the nick
when we would sing back to them, don’t it make you feel like a prick?
