Psychedelische klassieker du jour: Jefferson Airplane – The House At Pooneil Corners

Jefferson Airplane definieerde in 1967 de Summer of Love met twee klassieke songs: Somebody To Love en vooral White Rabbit.  Een jaar later was duidelijk  dat de Summer of Love met haar hooggestemde idealen niet meer dan een momentopname was geweest. Het psychedelische centrum Haight-Ashbury bezweek onder een invasie van bloemenkinderen, heroïne en dakloosheid deden hun intrede en The Man zat steviger in het zadel dan ooit.

Hippie – in wezen een creatie van de media – was een jaar eerder al symbolisch ten grave gedragen  en al zou de beweging nog enkele jaren voortsudderen, de oorspronkelijke initiatiefnemers uit San Francisco wisten  – of vreesden – dat de missie van de counterculture mislukt was.  Crown of Creation  brengt  dit gevoel van desillusie al even treffend tot uitdrukking als Surrealistic Pillow dat ruim een jaar eerder deed met het  idealisme van de vroege beweging.  Het hoogtepunt van de lp is dit magnifieke stuk noise. Indien White Rabbit  het verslag van een trip was, dan is The House at Pooneil Corners het verslag van een bad trip.

You and me, we keep walking around and we see
All the bullshit around us.
You try and keep your mind on whats going down,
Cant help but see the rhinoceros around us.

Then you wonder what you can be,
And you do what you can to get far and high.
And you know Im still gonna need you around.
And you know Im still gonna n

eed you around.

You say its healing, but nobodys feeling it.
Somebodys dealing, somebodys stealing,
And you say you dont see and you dont.
You say you wont know and you wont, when it comes.

Everything someday will be gone except silence.
The earth will be quiet again.

Seas from clouds will wash off the ashes of violence
Left as the memory of men.
There will be no survivors, my friend.

Suddenly everyone will look surprised,
Stars spinning wheels in the skies,
Sun is scrambled in their eyes
And circleslike a vulture.

Someone stood at the window and cried one tear.
I thought that would stop the war, but someone is killing me.
Thats the last time I do think anymore.
Jelly and juice and bubblesbubbles on the floor.

Castles on cliffsvanished
Just like heaps ofrubbish
Seen from the stars hour upon hour
As splinters, dust, and black flowers.

From here to heaven is a scar,
Dead center, deep as death.
All the idiots have left.
The idiots have left.

Cows are almost cooing,
Turtle doves are mooing;
Which is why a Pooh is poohing
In the sun
Sun

Op 7 december gaf de Airplane een concert op een dak in New York (een half jaar later zouden The Beatles hetzelfde doen). Het ultrakorte optreden werd gefilmd door de Franse regisseur Jean-Luc Godard