Eight Miles High is één van de beste songs ooit. Geschreven door Gene Clark, destijds de voornaamste songschrijver van The Byrds, met een tekstuele bijdrag van David Crosby. Het arrangement is grotendeels afkomstig van Roger McGuinn. Clark is één van de meest onderschatte songschrijvers van de jaren ’60. Eén van de grondleggers van de Acid Rock, maar ook de vader van de countryrock. Helaas is hij na zijn vertrek uit The Byrds altijd een cultheld gebleven, tot een doorbraak naar het grote publiek is het nooit gekomen.
Waarschijnlijk om een radioboycot te voorkomen, ontkenden de bandleden aanvankelijk dat de song over drugs zou handelen, maar Gene Clark heeft later toegegeven dat de song wel degelijk ook aan drugs refereert. Die ban kwam er overigens tóch, nogal wat radiostations weigerden de song te draaien. Commercieel was de single een flop, wat niet alleen te wijten was aan de radioboycot, maar ook aan de onconventionele structuur.
Eight miles high
And when you touch down
You’ll find that it’s
Stranger than known
Signs in the street
That say where you’re goin’
Are somewhere
Just being their own
Nowhere is
There warmth to be found
Among those afraid
Of losing their ground
Rain gray town
Known for its sound
In places
Small faces unbound
Round the squares
Huddled in storms
Some laughing
Some just shapeless forms
Sidewalk scenes
And black limousines
Some living
Some standing alone
