Ik had hem gehoord/gezien, collega-deejay thans stevigestukkiesschrijver Rikus (Willy de Wit) zou de volgende dag even naar Londen en ik kon hem verzoeken onder andere deze voor mij mee te nemen. Naar mijn weten was ik in ieder geval de eerste in Amsterdam die hem draaide en dat kon ik merken aan de telefonische reacties. Nog steeds word ik overvallen door een echt geluksgevoel als ik dit nummer hoor, dat heeft verder niet met het voorafgaande te maken.
De debuutsingle van The Stone Roses (eigenlijk dan ook weer niet, maar daarover een andere keer). Vanavond presenteren zij hun nieuwe single, na 22 jaar. Tussen het eerste album en het tweede zaten al vijf jaar, dit is uit 1989, voor de zekerheid.
I can feel the earth begin to move
I hear my needle hit the groove
And spiral through another day
I hear my song begin to say
Kiss me where the sun don’t shine
The past was yours
But the future’s mine
You’re all out of time
I don’t feel too steady on my feet
I feel hollow I feel weak
Passion fruit and holy bread
Fill my guts and ease my head
Through the early morning sun
I can see her here she comes
She bangs the drums
Have you seen her have you heard
The way she plays there are no words
To describe the way I feel
How could it ever come to pass
She’ll be the first she’ll be the last
To describe the way I feel
The way I feel
Have you seen her have you heard
The way she plays there are no words
To describe the way I feel
How could it ever come to pass
She’ll be the first she’ll be the last
To describe the way I feel
The way I feel
Have you seen her have you heard
The way she plays there are no words
To describe the way I feel
How could it ever come to pass
She’ll be the first she’ll be the last
To describe the way I feel
The way I feel
