De bittere, gedesillusioneerde en deprimerende afsluiter van Closer, de zwanenzang van Joy Division. Tijdens de opnames voor het album kreeg Ian Curtis het gevoel dat zijn leven in puin lag. Zijn epilepsie werd met de dag lastiger onder controle te houden. Zijn vrouw had echtscheiding aangevraagd – waar Ian het zelf naar gemaakt had door een relatie aan te knopen met journaliste Annik Honoré – en hij zag als een berg op tegen de komende tournee in de VS. Uiteindelijk werd het Ian allemaal teveel: op 18 mei 1980 beroofde hij zichzelf van het leven.
[Verse 1]
Here are the young men, the weight on their shoulders
Here are the young men, well where have they been?
We knocked on the doors of Hell’s darker chamber
Pushed to the limit, we dragged ourselves in
Watched from the wings as the scenes were replaying
We saw ourselves now as we never had seen
Portrayal of the trauma and degeneration
The sorrows we suffered and never were free
[Chorus]
Where have they been?
Where have they been?
Where have they been?
Where have they been?
[Verse 2]
Weary inside, now our heart’s lost forever
Can’t replace the fear, or the thrill of the chase
Each ritual showed up the door for our wanderings
Open then shut, then slammed in our face
[Chorus]
Where have they been?
Where have they been?
Where have they been?
Where have they been?
Uitgelichte afbeelding: By Source (WP:NFCC#4), Fair use, https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=45040658
