Hoe ik contact heb opgenomen is in de nacht van de eeuw verzonken, ik moet een telefoonnummer hebben doorgegeven, misschien in emailcontact – dat was toen gangbaarder dan nu.
Ik werd gebeld door een mevrouw Vogel, een naam die in dit verband gemakkelijk te onthouden was. We praatten meer dan een uur over wat er goed zou zijn aan een, DE Partij voor de Dieren. Het enige waar ik bezwaar tegen aantekende was het idee van de verankering van dierenrechten. Die rechten zijn altijd rechten van mensen. “Wij mensen” hebben slechts één recht toe te kennen aan onze zich voortbewegende medebewoners van de planeet: hen zoveel mogelijk met rust en ongemoeid laten, liefst uit de buurt blijven.
Ik werd lid en mevrouw Vogel verdween uit de geschiedenis van de partij. Onvindbaar. Ook als het misschien Fogel was. Waarom vind ik dit nu niet meer raar? In 2010 moest moeite gedaan worden om Esther Ouwehand voor de Tweede Kamer te behouden. Blijkbaar was zij niet in de gratie bij de Werkers van het Eerste Uur. Het is niet onthuld waarom zij gedegradeerd was maar zij is gebleven, terecht, tot dit ogenblik, en zij had allang fractievoorzitster moeten zijn. Daarover zometeen verder.
Laat ik verder niet mijn hele geschiedenis bij de Partij voor de Dieren gaan oplepelen, al golft het (vanzelfsprekend) wel door mijn hoofd op dit moment.
Op de conferentie van het Anarchist Studies Network van 2014 legde ik met een mooi gevoel de parallel tussen Provo en de Partij voor de Dieren. Het verband legde ik vanuit de christen-anarchistische visie van onbegrensd mededogen. Dat geldt niet alleen voor de medemens, maar voor alle bezielde wezens, dat is het idee. Gisteren knapte de identificatie als het ballonnetje dat we niet meer mogen oplaten (en terecht, nog steeds). Het mededogen blijkt namelijk nogal selectief.
Ziehier de motie zoals ingebracht door de Werkgroep Lastige Leden van de Partij voor de Dieren, afkomstig uit het hoge Noorden des Lands, maar door met hen mee te stemmen ben ik op de valreep alsnog lid geworden. Het congres werd gehouden in Bussum, niet in Baarn. Dit terzijde.
Ik zou de motie, om in de sfeer van dierenverhalen te blijven, aesopisch noemen. De directe aanleiding ertoe is het schandelijke optreden van Johnas van Lammeren tegen Sylvana Simons in de Amsterdamse gemeenteraad. Tja, daar ben je anarchist voor en dat botst met de parlementaire praktijk: reden om zijn mandaat in te trekken. Maar De Partij oordeelde anders. Die plaatste hem op de vierde plaats voor het Europees Parlement, redelijkerwijze een onverkiesbare plaats (maar wat doet Tweedekamerlid Frank Wassenberg op de tweede plaats van die lijst? alsof er niet genoeg kader is om zo’n plaats echt in te vullen). Bij de stemming over het goedkeuren van de kandidatenlijst werd “tegen” zo snel afgeraffeld dat ik mijn tegen-kaart te laat kon opsteken. Niet dat het iets uitmaakte. Men vond het wel best. Net als de kandidatuur van Ewald Engelen voor de Eerste Kamer.
Eerst vond ik het een tactische fout DENK te noemen in een rijtje van emancipatoire partijen waarmee de Partij voor de Dieren samenwerking zou moeten zoeken. DENK is de gedroomde pispaal van alle partijen in de Tweede Kamer. En de bagger erover in de zaal van Spant! in Bussum stroomde overvloedig. Maar het was niet de enige bagger. En na een dagje Bezinken kan ik stellen dat BIJ1 blijkbaar ook niet goed valt, zie het optreden van Van Lammeren, die zich bij alle andere bloedhonden in de raad van Amsterdam had aangesloten en er een schepje bovenop deed. En Thieme moet op de Nederlandse tv ook laatdunkend over DENK geweest zijn, ik weet van niets overigens.
Laat ik het even over Thieme hebben alvorens tot oordeel in dit requisitoir te komen. Zo hartelijk voor de Bodeepartij als hier gesuggereerd was zij niet in haar toespraak tot het congres. Maar zij toonde toch te veel begrip: ontevreden kiezers, gevestigde partijen, kantelpunt, en Cliteur als iemand om zaken mee te doen wat betreft dierenrechten. NEE NEE NEE. Niks zaken doen. Het is al erg genoeg dat hij ooit lijstduwer is geweest, maar dat was in andere tijden.
En het voortdurende applaus met staande ovatie tot slot geeft mij het gevoel bij een communistische partij in een Echte Volksrepubliek te zitten: Roem voor de Partij voor de Dieren! Roem voor Onze Grote Leider Thieme! Die afgeschoven had moeten zijn naar de Eerste Kamer, omdat haar houdbaarheid in de Tweede inmiddels wel voorbij is. En het geroddel over haar liefdesleven zou haar zelf moeten ingeven dat de tijd voor de grote schijnwerpers wel geweest is.
Maar goed. De motie van de Werkgroep Lastige Leden is verpletterend verslagen. De Werkgroep is collectief opgestapt. Ik weet dat lang niet alle partijleden instemmen met het optreden van Van Lammeren of met de toenadering van Thieme tot “Forum voor Democratie”, in een televisiespotje nog politieke flierefluiters genoemd.
Minder dan een jaar geleden schreef ik hier dat dierenbevrijding als iedere emancipatiebeweging bij de linkerzijde hoort, klaar. Om dan nu weer te horen dat de dierenzaak niet links of rechts is want alles is zo anders nu is net een keer te veel.
Zestien jaar partijlid, en dat voor een anarchist, toch knap, niet?
