Kinderpardon?! Als het aan Harbers en zijn terroristenpartij VVD ligt komt het er niet. Wat er nu voor doorgaat is, voor alle duidelijkheid overigens, geen kinderpardon. Zelfs het uitspreken van het woord ziet Harbers al als een vloek. Hij sprak vandaag, 22 januari, liever van een ‘restregeling’. Het taalgebruik vanuit politiek Den Haag komt zoals altijd uit een bevroren ivoren toren.
Mijn handen jeuken bij het aanhoren van zoveel onmenselijkheid. Hier is er nog zo eentje: Klaas Dijkhoff die, geconfronteerd met de dodelijke werkelijkheid door de negenjarige Nemr uit Irak, reageerde met: “Ja? Dus?” Ik zou ze het liefst allemaal in elkaar slaan, die politici die volharden in deportaties, liefst met kinderen, naar landen als bijvoorbeeld Sudan en Afghanistan. Nul medelijden, om maar even de Fort Europa zo goed gezinde haatcolumniste Ebru Umar te copy-pasten, toen zij reageerde op de verdrinking van vluchtelingengezinnen.
Ja, ik zou ze het liefst allemaal persoonlijk in elkaar slaan. Hier is er nog zo eentje van Mark Harbers, over de zes opvarenden van Sea Watch, die Neederland kort geleden o-zo-niet-barmhartig opnam: een “rottig besluit” meende hij en hij voegde daaraan toe dat “ze een volgende keer waarschijnlijk nog veel langer zullen ronddobberen, want dan doet Nederland níet mee”. Wie herinnert zich nog de “dobbern*g*rs” van die andere haatcolumniste, Annabel Nanninga, tegenwoordig gemeenteraadslid voor Forum voor Dictatuur in Amsterdam? Komt bekend voor he, dat dobberen?
Dit is wat al dat tuig allemaal gemeen heeft, propagandeert en uitvoert, dit is wat dat betekent: ‘laat de vluchtelingen creperen, zodat wij hen ten voorbeeld kunnen stellen voor een ieder die ons Fort Europa nog wil binnendringen’.
Ja, ik zou Harbers en kornuiten het liefst laten voelen wat dat betekent, dat moordbeleid van ze. Ben ik nu te hard, te extreem? Nah, dat valt wel mee. Als Rutte als hoofd van deze boevenbende mag zeggen dat hij “het liefst raddraaiers van oud en nieuw in elkaar zou willen slaan”, dan is dat blijkbaar het populaire discours in dit land en mag ik dat ook. Tenslotte richten die ‘raddraaiers’ waar Rutte het over had aanzienlijk minder schade aan dan de Neederlandse staat en Fort Europa. Kern is dat mensen in nood elke vorm van hulp wordt ontzegd, tot het tegenhouden en aanmeren van reddingsschepen aan toe. En dan durft Rutte te klagen over zogenaamde raddraaiers die hulpverleners aanvallen? Zij zelf doen niet anders! Ze jagen eigenhandig mensen de dood in. Het is misdadig, crimineel. Het is terrorisme, geheime oorlogsvoering. En ja, ik weet het, Rutte cs. zijn niet de enigen en velen gingen hen voor. Deze systeemmisdaad is gemeengoed, dat is nog het ergste. Maar op dit moment staan zij voorop om zulk ‘beleid’ niet alleen te verdedigen maar ook te bepleiten. En dat werd vandaag opnieuw pijnlijk duidelijk met het gesteggel rond het ‘kinderpardon’.
Laten we het daarom hebben over gezinnen met kinderen die onder moeten duiken uit vrees voor deportatie. Laten we het hebben over Harbers die zegt dat hij het “onverantwoord” vindt dat “ouders jarenlang doorprocederen, met als gevolg dat hun kinderen geworteld raken”, en daaraan toevoegt dat hij “onderzoekt of kortere procedures mogelijk zijn”. Tuurlijk, het mag en kan allemaal, de schuld leggen bij ouders in plaats van bij de IND die uitentreuren beroepsprocedures aanspant wanneer een rechter hen in het ongelijk stelt. Dezelfde IND die vandaag geciteerd wordt in de foutste krant van Neederland: “Asielzoekers moeten niet worden gestimuleerd om hun vertrek tegen te werken of om doelbewust procedures te stapelen om te rekken.” Wat zou het als gezinnen doorprocederen? Is jezelf verdedigen tegen een regime dat volledig is opgetuigd om je deportatie te bewerkstelligen, zelfs als er nog procedures lopen, een schande? Blijkbaar wel. En daarom moet asiel aanvragen nog moeilijker en kanslozer worden gemaakt als het aan Harbers en zijn IND ligt. Nog meer deportaties, is en blijft het credo.
Laten we het dus hebben over de deportatie naar Afghanistan van de zesjarige Abdoulfazl die vlak voor kerst werd afgevoerd naar de gezinsgevangenis op Kamp Zeist. Laten we het hebben over de deportatie eergisteren nog, 21 januari, van Shushan (8), Vrej (5), Jemma (3) en hun ouders naar Armenie. Debat over het kinderpardon? We deporteren door. Uit alle macht wordt zelfs de kleinste verruiming van het kinderpardon categorisch geweigerd. Een weigering die op dit moment vooral komt van de VVD die al jaren niet meer wil onderdoen voor PVV en FvD. Dijkhoff wil “niet tornen” aan de afspraken in het regeerakkoord waar de nu dwarsliggende partijen willens en wetens mee akkoord gingen. De machine dendert door. De nu voor verruiming pleitende partijen zijn te laat, te schijterig en vooral: opportunistisch. Het ligt niet alleen aan de VVD, was het maar zo eenvoudig. D66, CDA (denk aan Leers) en Christen Unie willen op dit moment alleen maar met verkiezingen in het vooruitzicht witte voetjes halen in de wetenschap dat er in een Haagse Kerk nog altijd non-stop voor een Armeens gezin een dienst gehouden wordt. Zieltjeswinnerij is het. Partijpolitiek is een beerput, schone schijn, een open riool. Heel misschien mogen er straks een paar kinderen meer blijven. De deal die in dat geval daarvoor zal worden gesloten zal beslist een keerzijde hebben, zoals altijd. En dan hebben we het er niet meer over. Want niemand is werkelijk tegen deportaties.
Laten we het dus hebben over de gewelddadige deportatie van Ezzedine Mehimmid naar Sudan op 5 januari door twaalf marechaussees in innige samenwerking met personeel van KLM. Laten we het hebben over de nu dreigende deportatie naar datzelfde land van Ali al-Helou Tiyah, die letterlijk doodsangsten uitstaat. Laten we het hebben over dat we heus wel weten wat er met mensen gebeurt na hun deportatie, en dat Harbers, Rutte en Dijkhoff en alle politiek en ambtelijk medeplichtigen dat geen moer kan schelen. Ja, laten we het eens hebben over die niet bij naam bekende man die vorig jaar na deportatie naar Sudan aldaar werd opgepakt, in isolatie gehouden en gemarteld: met dank aan de Neederlandse staat.
Jeuken jouw handen ook als je dit allemaal leest? Heb je ook zin om de verantwoordelijken aan te pakken? Om daadwerkelijk fysiek in de weg te staan? Dan moet je in actie komen. En dan bedoel ik niet het tekenen van een petitie online en dan weer verder met je dag. Dan bedoel ik niet de zoveelste bedelbrief naar het fascistische grensregime dat het niet eens leest. Hooguit als aanloop, als waarschuwing, beginpunt. Het mag er niet bij blijven. Ik bedoel: ga in een vliegtuig niet zitten, dan is je paspoort tenminste nog ergens goed voor. Grijp in bij arrestaties en invallen. Laat ze niet wegrijden met hun eerst illegaal gemaakte en daarna gevangen mensen, om er mee te kunnen doen wat ze willen. Wat nog meer? Er is geen handleiding voor. Maar dat er wat moet gebeuren is zeker. We moeten met meer zijn. Dat kan niet vaak genoeg herhaald worden. Vastberaden en solidair. Wat kan ons, behalve opgepakt en opgesloten worden en wellicht wat klappen vangen, nou helemaal gebeuren als solidaire gedocumenteerde mensen? Martelingen? Moord? Nope. Gereserveerd voor gedeporteerde vluchtelingen. Verdrinken, stikken, bevriezen, verbranden? Nope. Voorbehouden aan tegengehouden vluchtelingen. Get the picture?
Mijn handen jeuken. Maar ik heb er maar twee. Niemand kan dit alleen. Laten we onze woede een richting geven die hen het ‘werk’ belemmert. Laten we bij naam noemen en aanwijzen al diegenen die meewerken, want het zijn mensen die boeien omdoen en dreigementen uiten. Mensen met een gezicht. Die marechaussees die mensen knevelen en op hen gaan zitten in het vliegtuig, zoals bij Ezzedine Mehimmid, zijn vaders en moeders met kinderen die andere families kapotmaken. Zelfs met een beperkte uitbreiding van het kinderpardon zal dit niet veranderen. Dus wat gaan we eraan doen? Wat staat ons te doen als het opvangen van vluchtelingen een ‘rottig besluit’ wordt genoemd, als de vraag van een kind wordt beantwoord met: ‘Ja? Dus?’
– Eerder verschenen bij Joke Kaviaar
