Ik zal op dit extreemlinkse haatblog zowaar eens een lans breken voor de ondernemer, en met name voor de kleine ondernemer.
Een bericht zoals men hier aantreft wekt bij sommigen wellicht in eerste instantie weerzin op tegen de betreffende bedrijven. Bah, wat asociaal, chronisch zieken en ouderen weren vanwege het risico.
Maar bedenk wel: deze werkgevers moeten twee jaar lang opdraaien voor zieke werknemers. Het is een maatregel die ontstaan is in een tijd toen de ziektewet gebruikt werd om mensen te lozen die men eigenlijk niet kon ontslaan, en toen premier Ruud Lubbers 200.000 langdurig werklozen geen ‘echte’ werkelozen vond omdat het aantal anders boven een grens was gekomen waarvan hij beloofd had te zullen aftreden bij overschrijding ervan.
De overheid wilde deze oneigenlijke ontwijkingswijkmanoeuvre voor het dumpen van werknemers afkappen door het risico van zieke werknemers voor een veel groter deel bij de werkgever te leggen, maar dat had tot gevolg dat bedrijven, en zeker kleine bedrijven, enorm voorzichtig moesten worden met het in dienst nemen van mensen.
Als jij een bedrijf hebt met minder dan tien man, kan het twee jaar door moeten betalen van een salaris van een personeelslid dat chronisch ziek wordt je faillissement betekenen. Dat zo iemand ziek wordt is niet de schuld van die persoon, maar het is ook een risico dat een kleine onderneming eenvoudigweg niet kan nemen. Geen van deze partijen dient dit risico te hoeven nemen, naar mijn mening.
Daar, lieve rechtsidioten, hebben we nu juist een overheid voor. De overheid dient te staan voor een zorgzame gemeenschap die het risico van dergelijke calamiteiten over de hele bevolking verspreidt, zodat we dat altijd op kunnen vangen. Precies zoals u een armlastig familielid, een vriend, of iemand uit uw straat of dorp misschien zou bijstaan. Het is de wettelijke, grootschalige vertaling daarvan. VVD’ers en Jetta Klijnsma hebben het echter liever over trampolinespringen, participatie en eigen verantwoordelijkheid. Geloel, om het maar eens in voetbaltermen te zeggen. Met kanker in je lijf spring je helemaal nergens meer heen, en met je gedurende vele jaren met hard werken opgebouwde computerhulpbedrijfje, koeriersdienst of klusbedrijf kun jij je paar werknemers nooit garanderen dat je ze twee jaar doorbetaalt als ze ziek worden.
Dat we op zich vinden dat dit niet iets is wat de werknemer zelf maar uit moet zoeken is nog steeds een voordeel dat we hebben op de Verenigde Staten, waar je gewoon tien betaalde ziektedagen per jaar krijgt en bij langdurigere ziektes maar moet zien hoe je voorkomt dat je dakloos wordt. Maar dit soort afschuiven van verantwoordelijkheden die overduidelijk bij de overheid liggen is de bijl aan de wortel van de boom van een zorgzame samenleving, zoals die reeds twintig jaar geleden zijn eerste snede heeft gemaakt.
Heel waar !
Zo hadden mijn ouders op een moment vijf personeelsleden én drie ziek.
Maar gesprekken met de Gak arts of er niet iets te bedenken zou zijn met aangepast of minder werken kwamen erop neer dat de werkgever zich daar helemaal niet mee mocht bemoeien.
Later mocht het bedrijf niet verkocht worden van de gemeente, want vervuilde grond.
Dag oudedag.
Nog later gaat de gemeente er woningen bouwen.
Maar ambtenaren hebben een goed pensioen. Dat wordt nog even opgeschaald, een half jaar voor vertrek.
Gelijk heb je, Laurent. De ziekte van een werknemer is meestal niet de schuld van de ondernemer.
Maar de druk voor de werkgever om voor goede werkomstandigheden te zorgen moet er wel zijn. Wellicht is doorbetaling bij ziekte – niet voor een idioot lange tijd van twee jaar – zinnig als de ziekte duidelijk arbeidsgerelateerd is.
Ben het volledig met Laurens eens dat de sociale opvangnet stelsel gebaseerd op belastinggeld moet ten alle tijden aanwezig zijn in een beschaafde land.
Nader vind ik dat elke 8-uur journaal op de televisie met zijn veel betekenende woorden zou moeten beginnen:
“Daar, lieve rechtsidioten, hebben we nu juist een overheid voor.” (!!!)
Omdat een heleboel van de sociale problemen die tegenwoordig door de neoliberalen zeer bewust worden gekweekt horen tevens door de overheid aangepakt te worden.
juist NEXUS de Staat wordt door ons in stand gehouden opdat ze problemen die te groot zyn voor een indivudu of groepen in de samenleving aan ziet komen, cq maatregelen neemt.