De lente komt eraan, maar eerst krijgen we carnaval. In het waanzinnig populaire televisieprogramma Voetbal Inside van Voetbal International, een roddelrubriekje over balletje trappen op de commerciële zender die adverteert “voor echte mannen”, zette nationale held, oud-voetballer en tweevoudig onderwerp van de NS Publieksprijs René van der Gijp een pruik op en meldde dat hij verder ging als Renate. Het was bedoeld als grap over transgender, een grap die veel voorkomt onder voetbalfans en gewone Nederlanders vol nare eigenschappen maar vol goede bedoelingen. Bovendien is het binnenkort carnaval, de traditie waarin onderbroekenlol en dronkenmanspraat heilig zijn, oorspronkelijk bedacht als aanloop voor 40 dagen vasten. In de uitzending werd al vooruit gelopen op de ophef die zou komen en meldden de overige tafelheren dat het satire was om over na te denken.
Ongeveer tegelijkertijd was er in Nederland ophef over de verwijdering van een schilderij uit een zaal van een museum in Manchester. Het zou censuur zijn, puritanisme, politiek correct, een voorbeeld voor waar feminisme en dat gezeik over #metoo toe zou kunnen leiden. In werkelijkheid was de verwijdering een licht-academisch kunstproject. Bezoekers konden op de plaats waar het schilderij had gehangen reageren op de verwijdering en op vragen van de curator over kunst en context. De zaal hangt overigens vol naaktschilderijen, ook na verwijdering van dat ene schilderij. Gezien de overweldigende aandacht in de Nederlandse media en op sociale media een volledig geslaagd kunst- en mediaproject dus. Nadat de storm der verontwaardiging was gaan liggen hing het schilderij weer op zijn plaats en had de kritiek op de kritiek gewonnen.
In Nijmegen gaf minister van binnenlandse zaken Kajsa Ollengren (D66) haar Dales-toespraak, waarin ze de grondwet en de rechtsstaat verdedigde, racisme als bedreiging daarvan noemde en daarbij Baudet op de korrel nam omdat hij geen afstand neemt van racisme in zijn gelederen. Thierry heel boos en met hem heel veel Nederlanders die ergens hopen dat er een aanslag komt zodat ze bevestigd worden in hun waanvoorstellingen en hun pleidooi voor een radicale omwenteling. Baudet is niet tegen een partijkartel. Hij is tegen het partijkartel waar hij niet bijhoort. Logisch dat zo’n houding populair is bij veel Nederlanders, die ook boos zijn omdat niet zij maar anderen wel daarvan profiteren.
Baudet is een schoolvoorbeeld van een volksmenner met heel veel pretenties die de grondwet, rechtsstaat en nog veel meer fundamenten bedreigt; de voorbeelden liggen voor het oprapen. Baudet wordt door de media nadat men is uitgekeken op Wilders gepresenteerd als verfrissend en vernieuwend, terwijl hun standpunten weinig verschillen. Eindelijk is er iemand opgestaan die net zo boos is als al die boze Nederlanders die zich voortdurend bedreigd en bevestigd voelen, maar gelukkig het wel voor elkaar krijgt om als eerste geholpen te worden door die vermaledijde, slechte partij-kartel-overheid, in dit geval een lokale afdeling voor orde en handhaving.
Demonstratief à la Wilders en Trump deed hij aangifte in Amsterdam en bedankte de politie dat hij zo snel werd geholpen. In tegenstelling tot de kiezer hoeft Baudet natuurlijk niet te wachten op zijn beurt als hij aangifte gaat doen van smaad en laster tegen iemand die helder uiteen heeft gezet hoe de vork in de steel zit. Normaal moet je achter in de rij aansluiten als je diefstal of aanranding wilt melden, maar als het partijkartel of in ieder geval de uitstraling daarvan hem een voordeel geeft maakt hij daar natuurlijk hartelijk gebruik van.
De media geven daarbij altijd graag de helpende hand, want politiek is buiten zulke spectaculaire optredens van Baudet maar een saaie bedoening. Dus waren er tientallen journalisten, fotografen en cameramensen afgereisd naar het politiebureau om de aangifte in beeld te brengen. In de aansluitende persconferentie gaven Baudet en zijn advocaat Hiddema een toelichting van bijna een minuut, scheurden vervolgens in hun gepantserde bolide weg en lieten de afgereisde journalisten in verbijstering achter. Die vonden het onbegrijpelijk dat ze geen vragen konden stellen, maar Baudet is natuurlijk geen nieuwbakken ambassadeur voor de VS Pete Hoekstra.
En waarom klagen de journalisten? Ook zonder inhoud kun je gemakkelijk 300 woorden over zo’n manifestatie bij elkaar typen. In de afgelopen dagen zijn er volgens een niet geverifieerde telling in de reguliere media 42 artikelen en reportages over Baudet verschenen, zonder dat er iets belangwekkends was gebeurd. Veel daarvan waren opiniestukken die nergens over gingen, behalve het ventileren van een mening van verzuurde columnisten die alweer middels een klaagzang over Theo van Gogh en Pim Fortuyn begonnen. Je mag in Nederland geen vergelijkingen maken of de beestjes bij de naam noemen, behalve als het het gesundes Volksempfinden betreft. Dan mag alles, zelfs het dreigen met geweld. De politie heeft er toch geen tijd voor en volgens de AIVD bestaat het niet.
