Aan het laatste avondmaal zegt op zeker ogenblik Jezus, “ontroerd” zoals de Schrift het zegt, dat een van de aanwezigen Hem zou overleveren. Vanaf dit punt volg ik even de tekst:
Een van zijn leerlingen lag in Zijn schoot aan, hij dien Jezus liefhad. Simon Petrus gaf deze een wenk en zei tot hem: Zeg ons, wie bedoelt Hij? Deze boog zich achterover tegen de borst van Jezus en zei tot Hem: Heer, wie bedoelt U?
(Joh. 13:23-25)
Degene die als verrader wordt aangewezen is Judas Iskariot, maar dat doet er hier nu even niet toe.
Er kan pijnlijk exegese bedreven worden over het vertoeven in de borst des Heeren, maar wat hier beschreven wordt is hoe men in het Romeinse Rijk de maaltijd genoot: aanliggende. En Johannes, de beminde leerling, vlijt zich tegen Jezus aan bij het aanliggen. Klinkt innig, riekt naar – o gruwel – homofilie om het maar even bij dat woord te houden, niet? Of men de scène echt zo moet interpreteren is de vraag. Het gaat er nu om: is de representatie van het laatste avondmaal van Da Vinci bij benadering juist?
Nou nee. Men zit aan tafel, zoals men dat in de vijftiende eeuw nu eenmaal deed (en nog steeds doet).
De bijna naakte figuur in het tableau vivant bij de opening van de Parijse Olympische Spelen is Philippe Katherine, hij verbeeldt Bacchus en zingt een versie van dit lied van hem:
Nu
Est-ce qu’il y aurait des guerres si on était resté tout nu ?
Non
Où cacher un revolver quand on est tout nu ?
Où ?
Je sais où vous pensez
Mais
C’est pas une bonne idée
Ouais…
Plus de riches plus de pauvres quand on redevient tout nu
Oui
Qu’on soit slim, qu’on soit gros, on est tout simplement tout nu
Oui ?
Vivons comme on est né
Nu
Vivons comme on est né
Nuuuuuuuu, tout simplement tout nu
Nuuuuuuuu, tout simplement tout nu
Comme le sont les animaux, qui n’en font jamais trop,
Ils voient qu’on ressemble trop
À des singes sous des manteaux
Des pélicans avec des chapeaux
Nul !
Tout simplement tout nul
Restons nus
Tout simplement tout nu
Il n’y aurait pas eu des guerres si on était resté tout nu
Non
On est tous sœurs et frères quand on est tout nu ?
Mmmmh…
Vivons comme on est né
Nu
Vivons comme on est né
Nuuuuuuuu, tout simplement tout nu
Nuuuuuuuu, tout simplement tout nu…
Tout simplement tout nu
Tout simplement tout nu
Tout simplement tout nu
Tout simplement tout nu
Mooie tekst voor zekere website, niet? Dit is de bewerking van de opening van de Spelen:
Hier het begin van een draad op twitter waarin wordt uitgelegd hoe het zit met de bejammerde scène bij de opening (ik heb blijkbaar slecht opgelet, het hele gedoe is mij ontgaan, maar de ophef dus niet):
Op de #OpeningCeremony van #Paris2024 werd een tableau vivant (een levend schilderij) getoond van 'Het Feest van de Goden' van Jan van Bijlert uit 1635 (bewaard in het museum in Dijon). Apollo, de Zonnegod, is herkenbaar aan de stralenkrans, Bacchus aan de druiven op zijn hoofd. pic.twitter.com/gzLk1APOIy
— Walther Schoonenberg🎗️ (@WSchoonenberg) July 28, 2024
Zal het iets uitmaken? Ik vrees van niet. Wilders, die bekende strenge christen, heeft alweer SCHANDE getwiet. Over een schilderij dat voor slechtgelovigen blijkbaar overeenkomt met het laatste avondmaal. En waarover het tableau dus niet eens gaat. Een land krijgt de christelijke leiders die het verdient, nietwaar…
– Uitgelichte afbeelding: Door Leonardo da Vinci – Publiek domein, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=4789548
