Hij blijkt de kleinzoon van een volstrekt waardeloze leraar Nederlands die ik een half jaar heb moeten verduren (maar de slijtage was groot in die tijd en een half jaar bleek achteraf niets; toen kregen we de conrector en die was niet klein te krijgen). En hij werkt bij de Mainstream Media.
Toch kan ik niets ten nadele van Teun van de(r) Keuken bedenken, en wel iets goeds. Hij zet zich in voor slaafvrije chocolade. Iedere tijd krijgt de Van Eeden die zij verdient. En eerlijk is eerlijk, de columnist heb ik niet kunnen betrappen op het meehuilen met de ultrarechtse wolven, hij is gestopt met het schrijven trouwens.
En hij heeft zijn naam gegeven aan Tony’s Chocolonely, gegarandeerd slaafvrije chocolade.
Eigenlijk klopt het van geen kant, postkapitalisme in verband te brengen met het bestrijden van slavernij en met name onbetaalde kinderarbeid. Maar ja, in dergelijke tijden leven wij.
Wij zijn gek op chocolade. We willen de allerlekkerste chocolade maken van de beste verse cacao, zonder nare bijsmaak. Wij zien cacao niet als commodity van de world stock market. Daarvoor houden we er simpelweg te veel van.
Daarom kopen we onze cacao rechtstreeks in bij boeren in Ghana en Ivoorkust waar we een langetermijn-relatie mee hebben. Een belangrijke stap richting 100% slaafvrije chocolade.
Verder kopen we onze ingrediënten waar mogelijk Fairtrade-gecertificeerd in. Maar liever gaan we nog een stukje verder. Zoals de biologische melk van Nederlandse koeien waar wij onze chocolademelk van maken bijvoorbeeld.
Dus – volgens eerlijke kapitalistische principes tewerk gaan is postkapitalisme. Het klopt natuurlijk ook, omdat aan het huidige van hogerhand beleden kapitalisme iedere morele bodem ontbreekt. Dus een eervolle vermelding in onze speurtocht naar postkapitalisme voor Tony’s Chocolonely. De inhoud heb ik maar uit de weergegeven wikkels gehaald…
Pingback: Over de achilleshiel van democratie van Thomas Decreus | Krapuul