Onoplosbare problemen en het eigen gelijk

De afgelopen jaren wordt in Nederland regelmatig het bericht rondgepompt dat antisemitisme vooral onder moslims en links voorkomt. Het is niet verwonderlijk dat zulke berichten vooral worden verspreid door rechtse media, die een bedrijf hebben gemaakt van het verspreiden van haat tegen moslims en links en hen de schuld geven van alle ellende in de wereld. Daar hoort natuurlijk ook bij dat ze regelmatig klagen dat ‘de media’ links zijn, ook al is de meerderheid apolitiek of rechts. Zo kunnen we deze week op de Sarah Palin Bode Jalta lezen dat wel tweederde van de antisemitische incidenten op het conto van moslims komt en dat er deze zomer een ware explosie van antisemitische incidenten plaats vond, geïllustreerd door de protesten tegen de asymmetrische oorlog van Israël tegen Gaza en de uitvoerig gedocumenteerde demonstratie voor ISIS in de Haagse Schilderswijk.

Het artikel werd ingeleid met een beschuldiging aan het adres van Opstelten door Dennis Mok, bestuursvoorzitter van de ‘vrijwilligersorganisatie’ Bij Leven en Welzijn, die de beveiliging verzorgt bij Joodse instellingen en feesten. In 2010 kwam deze stichting even in het nieuws toen bekend werd dat een van hun beveiligers, Gidi Markuszower, kandidaat-kamerlid voor de PVV, eerder was veroordeeld voor verboden wapenbezit. Sommige bestuurders van Bij Leven en Welzijn hebben, of hadden, toevallig ook particuliere beveiligingsbedrijven en zijn of waren bestuurders van twee joodse schietverenigingen. Markuszower was toen hij in 2008 werd gearresteerd ook bestuurder bij een van de schietclubs en deed menig wenkbrauw fronsen toen hij meldde dat wat hem betreft linkse joden uit de sjoel moesten worden gegooid en in een koud donker bos mochten worden achtergelaten.

In 2009 verscheen een essay van de Britse socioloog Frank Furedi in De Groene over hedendaags antisemitisme. Daarin wordt verwezen naar een onderzoek uit 2007 getiteld ‘Ongunstige visies op joden en moslims in opkomst in Europa’, waaruit zou blijken dat antisemitisme vooral onder moslims en links zou voorkomen, onderschreven met percentages. In het essay wordt dit ‘een onderzoek’ genoemd maar er worden geen auteurs, geen bronnen of instellingen genoemd die dit rapport hebben gepubliceerd. Een zoektocht naar dit onderzoeksrapport heeft dan ook niets opgeleverd. Ook mijn speurtocht naar andere onderzoeken waaruit dat allemaal zou blijken gaf geen resultaat. Desalniettemin worden deze ‘feiten’ voortdurend herhaald en als het maar genoeg herhaald wordt, dan zal het wel zo zijn.

Feit is dat er helemaal geen recente eenduidige cijfers zijn. Zowel het CIDI als het Meldpunt Discriminatie Internet (MDI) melden op hun websites dat er geen onderzoek is en dat zij geen melding doen van de etnische of religieuze achtergrond van de zondaars. Zij noemen wel dat er deze zomer veel meer incidenten zijn gemeld. Er zijn rapportages over 2013 en de jaren ervoor, maar als gezegd zonder informatie over de etnische of religieuze achtergrond van de daders. Wat wel wordt genoemd door zowel CIDI als MDI is dat het merendeel van de incidenten van autochtonen afkomstig is. De Anne Frank Stichting meldt dat veel gevallen op en rond het voetbalveld en in scholen plaats vinden. Een op de drie docenten noemen zulke incidenten. Met andere woorden, de plegers zijn vaak voetbalsupporters en schoolgaande pubers. Ook meldt het MDI dat in veel gevallen van antisemitische uitingen het gaat om het uitschelden van niet-joden voor jood.

Dat het antisemitisme toeneemt en dat sinds de laatste oorlog van Israël tegen Gaza anti-joodse uitingen met name op sociale media zijn toegenomen is ontegenzeggelijk waar. Maar deze ontwikkeling staat niet op zichzelf, al wordt dat wel door genoemde rechtse media gesuggereerd. Ook het aantal meldingen van racistische incidenten stijgt dramatisch, alsook het aantal anti-moslim uitingen. Asociaal gedrag, verhuftering, vreemdelingenhaat en onverdraagzaamheid nemen ook dramatisch toe. Er wordt nergens zoveel gescholden op Internet als in Nederland. Jood, moslim en Marokkaan zijn voor sommigen alleen nog maar scheldwoorden, net als homo of communist. Problemen worden niet aan de kaak gesteld om deze op te lossen, maar om het eigen gelijk te bevestigen. Zolang dat niet wordt doorbroken en feiten en meningen door elkaar lopen zullen de problemen alleen maar toenemen.