Onkies

Gisteren gaf de zittende premier van Israël, Benjamin Netanyahu, een toespraak in het Amerikaanse congres. Dat was om meerdere redenen bijzonder. In de eerst plaats was hij uitgenodigd door de Republikein John Boehner, de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, zonder te consulteren met president Barack Obama. In tweede plaats vanwege het onderwerp. Obama wil met een zestal andere grootmachten met Iran een afspraak maken over het stilleggen van nucleaire activiteiten voor een periode van minstens tien jaar. De toespraak van Netanyahu was een regelrechte aanval op Obama en zijn beleid. Volgens Netanyahu weerhoudt dat Iran er niet van nucleaire activiteiten te ontwikkelen, maar maakt het juist de weg vrij voor het ontwikkelen van een atoombom. De toespraak van Netanyahu duurde ruim een uur en bestond uit korte zinnetjes afgewisseld met luid applaus uit de hoek van de Republikeinen. Zijn verhaal bestond grotendeels uit herhalingen. Iran was agressief en gevaarlijk, Iran steunde terreur en bedreigde de regio, Iran was nazistisch, Iran wil Israël vernietigen, etc. etc.. Ondertussen is bekend geworden dat zijn beschuldiging dat Iran een kernbom ontwikkelt zelfs door de eigen geheime dienst Mossad naar het rijk der fabelen is verwezen.

Feit is ook dat Iran en daarvoor Perzië in ruim tweeduizend jaar tijd geen ander land heeft aangevallen, maar sinds moslimhaat populair is kun je mensen gemakkelijk opstoken door duizenden onschuldigen te vermoorden in Gaza en te zeggen dat je het deed omdat je bedreigd werd. In grote lijnen was Netanyahu’s toespraak hetzelfde als die in 1996, toen Bill Clinton nog president was. Het was vijf voor twaalf zei hij destijds en hij herhaalde dat gisteren. Iedere vorm van toenadering tot en samenwerking met Iran is een bedreiging. In negentien jaar tijd is de klok dus geen minuut opgeschoven, als we Netanyahu mogen geloven. Over twee weken zijn de parlementsverkiezingen in Israël en ‘Bibi’ staat er slecht voor in de peilingen. Bij de vorige verkiezingen haalde hij met Likud nog 11% van de stemmen, nu staat hij op ca. 8% in de peilingen. De reacties op de toespraak van Netanyahu waren voorspelbaar. Het Republikeinse kamp vond dat hij gelijk had en verkeerde in jubelstemming. De Democraten verweten Netanyahu oorlogsretoriek en vonden het onkies dat hun politieke tegenstander een buitenlandse regeringsleider had uitgenodigd om de eigen president aan te vallen en Amerika te verleiden een oorlog tegen Iran te beginnen.

Ondertussen in het Madurodam van de wereldpolitiek Nederland. Enkele dagen terug hadden actievoerders auto’s en huizen van PVV-kandidaten voor de provinciale verkiezingen in Friesland besmeurd met leuzen tegen het fascisme en de moslimhaat van de PVV. Volgens Wilders was het een aanval op de democratie en volgens zijn aanhangers waren de antifascisten nazi’s. Bart Schut (Jalta) en Martin Bosma (PVV) vergeleken de acties met de jodenvervolging door de nazi’s. Maar het kon nog erger. Een gemeenteraadslid van GroenLinks in Zeist had het gewaagd om het besmeuren van auto’s en huizen van PVV’ers “een koekje van eigen deeg” te noemen. Ronald Camstra kreeg vervolgens het hele bruinroze journaille over zich heen. Sommigen, waaronder zelfs partijgenoten, verweten hem de acties goed te praten. Volgens GeenStijl jubelde Camstra over de bekladding en had hij eerder de NAW-gegevens van een Utrechts PVV-statenlid, die overigens openbaar zijn, op Twitter gepost. Dus, zie je wel, hij deugt voor geen meter en links is antisemitisch, zo ging het verhaal. The Post Online ging zelfs zover een foto van een stervende Pim Fortuyn bij het bericht over de tweet van Camstra te plaatsen. In het verdwaasde Nederland stikt het van de mini-Netanyahus, wordt extreemrecht gezien als verdediger van democratie en vrijheid en is onkies gewoon een deugd.