Eigenlijk is er maar een gerechtigd Respect te zingen, Otis Redding uiteraard, 1965.
Maar deze versie van de nachtegaal, pardon de koekoek van Iran, met mooi orgelspel, Googoosh, uit 1966, mag er ook wezen, laten we wel zijn.
Eigenlijk is er maar een gerechtigd Respect te zingen, Otis Redding uiteraard, 1965.
Maar deze versie van de nachtegaal, pardon de koekoek van Iran, met mooi orgelspel, Googoosh, uit 1966, mag er ook wezen, laten we wel zijn.
Reacties zijn gesloten.
Pingback: Iraanse klassieker du jour: Makhloogh | Krapuul