Macron is niet de politieke winnaar die hij is, en evenmin de redder van de Franse democratie. Wie de uitslagen van de verkiezingen en het keurig opgeblonken pr-plaatje naast de realiteit legt, krijgt een heel andere Macron te zien.
Dat de eerste ronde van de Franse parlementsverkiezingen gewonnen werd door La République en Marche (LREM) van Emmanuel Macron staat buiten kijf. LREM haalde ruim 32,32 procent van de stemmen binnen, vaagde weg wat nog restte van de Parti Socialiste en liet het Front National van Marine Le Pen ver achter zich. Voor de meeste commentatoren in de (Vlaamse) pers is Macron nu de reddende engel die Frankrijk moet en zal behoeden voor “immobilisme” en ook de Europese droom nieuw leven in zal blazen.
Toch is die euforie omtrent Macron en LREM een misplaatste euforie. Wie de verkiezingsresultaten van de laatste verkiezingen van naderbij bekijkt, merkt vooral dat een enorm deel van de kiezers thuisbleef. Exact 51,29 procent van de Franse kiezers kwam niet opdagen. In overzeese Franse gebieden zoals Guadeloupe liep dat zelfs op tot 76 procent. Onder Fransen die jonger waren dan vijfendertig jaar ging slechts dertig procent stemmen. In sommige Franse media wordt gesproken over een fameuze “grêve du vote”: uit onvrede met de politieke gang van zaken weigeren kiezers hun stem uit te brengen.
Of dat effectief de motivatie is, is natuurlijk moeilijk te achterhalen. Maar feit is wel dat deze verkiezingen de laagste opkomst kennen sinds het begin van de Vijfde Republiek in 1958. Dat plaatst de overwinning van Macron toch in een ietwat ander daglicht. Het betekent in ieder geval dat het project van Macron niet over een groot draagvlak beschikt en dat het enthousiasme van de Fransen op zijn zachtst gezegd nogal lauw is. Nog nooit leek een overwinning zoveel op een verlies.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
