Wel jammer eigenlijk, en toen ik een collega van Italiaanse afkomst Angelo Branduardi hoorde draaien met een nummer op-de-wijze-van dacht ik nog: dat heeft hij gepikt. Heeft hij ook, maar niet van Bots.
Een nummer dat illustreert dat er zoiets is als een Europese cultuur, zover als de opgetekende muziekgeschiedenis reikt trouwens. Eerst Branduardi, dank aan Silvia…
Gulliver, 1980
Bij de Ierse Chieftains wordt de titel Ev chistr ’ta, Laou, wat Bretons moet zijn, ik zal het hun niet verbeteren. Naar verluidt is het de eigenlijke titel van het lied.
1987
Goed, terug naar 1976. In mei van dat jaar hoorde ik het nummer voor het eerst, van de Nijmeegse Vlojenband, dus in het zuiden was het al in opmars. De hit van Bots kwam iets later. De Nederlandse tekst is van Hans Sanders.
Deze ballade van Martin Carthy stamt ook uit 1976. Het zal beide uit dezelfde ciderbron komen.
Willie’s lady
De eerste plaatopname is van Alan Stivell. Het lied komt ook uit Bretagne, maar is ouder en het raakt klaarblijkelijk snaren (onbedoelde woordspeligheid) van voorbij Moskou tot de Ierse westkust.
Son ar chistr, 1970
Als we goed doorwerken staat de cider voor ons klaar…
“Europa” draait niet om centen, legers of gesloten grenzen. Integendeel. En waar “Europa” ophoudt of begint kan ook geen zinnig mens zeggen.
