NEDERLAND, MIJN VADERLAND
Volk van taaie, stoere kracht
Kloek van willen, maar ook zacht
En van klare zinnen
Volk, dat wel lang denken moet
Maar dan ’t goede goed ook doet
‘k Wil u steeds beminnen
‘k Wil u steeds beminnen
(uit: Nederland, mijn vaderland)
Halbe Zijlstra, het feldwebeltje van de liberalen, die als dank voor bewezen slagerswerk in de cultuursector nu het kiesgrauw bij Wilders mag wegkapen met uitzinnige oneliners over ooglidcorrecties en borstvergrotingen, gaat voorop in de strijd tegen gelukzoekende vluchtelingen die onze boterblanke polders dreigen te overstromen. Zelfs Martin Bosma, schaduwminister van propaganda onder de Geblondeerde Verlosser, heeft ze nooit zo bruin weten te bakken.
Henk Kamp bewerkt intussen het weldenkende deel der natie door in Buitenhof met een stalen begrafenissmoel te beweren dat ‘vluchtelingen slecht voor de economie zijn.’ Hij zwaait daar als minister tenslotte de scepter over, dus hij kan het weten. Herder der Gristenen Buma heeft zich inmiddels ook in de voorste linies gemeld door strijdvaardig iets te stamelen over het dichtgooien van de landsgrenzen. Is de totale infantilisering van Nederland inmiddels een feit? Zo goed als. De Geblondeerde Verlosser had zijn penetrant walmende keutels over ‘verzet’ en ‘nepparlement’ ontspannen kunnen intrekken. We marcheren zo ook wel zijn kamp in.
Want het had al niet veel meer nodig. Dertig jaar straf bezuinigen, onzinnig privatiseren, het bureaucratiseren van het onderwijs, het vermarkten van de zorg, de plundering van pensioenpotten, het op de bevolking afgewentelde faillissement van banken, een dolgedraaide bestuurlijke graaicultuur en last but not least de gestage afbraak van het culturele leven, hebben bijgedragen tot een klimaat waarin hysterie, geweld en openlijk beleden vreemdelingenhaat aan de orde van de dag zijn. We hadden alleen nog een paar duizend compleet berooide vluchtelingen nodig om niet alleen onze gekozen leiders maar ook voorheen de Nederlandse arbeider schuimbekkend door het lint te zien gaan.
Voorheen de Nederlandse arbeider die zich de afgelopen dertig jaar blind gestaard heeft op de kankerverwekkende consumptiekermis waar hij zittend op een kratje bier, pokend in een smeulende barbecue, sigaretje bungelend in de mondhoek, zo vrolijk mocht meedeinen op de volksverheffende klanken van de Toppers, komt inmiddels tot het besef dat globalisering meer inhoudt dan een gestage stroom van gratis internetporno. Daar zal trouwens wel al die merkwaardig seksueel getinte angst voor vluchtelingen vandaan komen. Wat las ik ook al weer op een spandoek tijdens één van die kokend boze bijeenkomsten? ‘Een asielzoeker met volle zak, neemt je dochter met gemak.’ Zoiets. Bizar gerijmel dat mij in ieder geval vertelt dat niet alleen de multiculturele samenleving maar ook de verheffing van de arbeidersklasse op de vuilnisbelt ligt.
Ik heb geen medelijden met die jankende, briesende buurtbewoners uit Beverwaard of Oranje. Ze hebben hun vakbonden laten instorten en een hersendood geloof ontwikkeld in de stormfrontkoppen van de Telegraaf of het ‘Minder, Minder’ van een volksmenner wiens enige verdienste is dat hij zijn eigen ziektebeeld op de landelijke politieke agenda heeft weten te krijgen. Nu voorheen de arbeider geconfronteerd wordt met een groep eigentijdse verworpenen der aarde, blijkt hij onvoldoende bagage te hebben zich verstandig, invoelend of tenminste waardig te gedragen.
Het is namelijk al jaren gedaan met die goeie, ouwe solidariteit. De neoliberale windhoos heeft de polderverworpenen der aarde tot eenzame koopgootgangers gemaakt, wanhopig op zoek naar sociale cohesie. Die lijken ze nu even gevonden te hebben in hun tragische strijd tegen de komst van een groep mensen die letterlijk alles verloren hebben. Trappen naar beneden, dus. Of krachteloos spugen naar boven. Naar een voortrollende ‘dikke BMW’, die ongetwijfeld meer dodelijke stront uitstoot dan de software ons probeert wijs te maken. Of zoals in Keulen: met geslepen mes de straat op. Om een plaatselijke politicus met een menselijke mening te vermoorden. Zover is het hier nog niet. Maar dat is puur toeval.
We zijn tot een klootloos, achterlijk volkje verworden, opgejakkerd door stemmingmakende media, die al jaren hun xenofoob vitriool vrijwel kritiekloos, publiekelijk uitstorten en een giftige waan van de dag veroorzaken waarin onze doodsbange leiders niet langer durven moreel richting te geven. ‘Sober maar rechtvaardig’ is de spin van de dag. ‘Laf en leeg’ zal de geschiedenis oordelen. Voor zover we die straks nog mogen navertellen.
