Het is de gewoonte om vluchtelingen die in Calais en Duinkerke verblijven te beschouwen als illegalen die het aan zichzelf te danken hebben dat ze onder barre omstandigheden leven en, op dit moment, moeten overwinteren in kou en nattigheid. Er wordt zonder meer aangenomen dat het niet gaat om rechtmatige vluchtelingen, dat ze zich willens en wetens onttrekken aan de geldende asielprocedures en zich overleveren aan mensensmokkelaars om de regels te kunnen ontduiken. Bovendien zijn ze agressief en gewelddadig in hun pogingen om via vrachtverkeer de overkant van het Kanaal te bereiken. Hun leefomstandigheden zijn hun eigen schuld. Als ze zich aan de regels zouden houden is er onderdak, warmte en voedsel. Door mensen zo neer te zetten kan de EU en met name de Franse en Britse regering net doen of hun neus bloedt.
Feit blijft dat mensen in mensonterende omstandigheden leven als gevolg van een falend Europees vluchtelingenbeleid. Mensensmokkelaars krijgen een kans omdat er onvoldoende veilige en legale toegangsmogelijkheden zijn.
Groot Brittannië houdt de grenzen hermetisch gesloten en zadelt Frankrijk op met de taak ervoor te zorgen vluchtelingen op hun weg naar Engeland tegen te houden. Er vallen elke maand doden onder de mensen die uit wanhoop proberen om aan de andere kant van het Kanaal te geraken door zich te verstoppen in vrachtwagens of lopend door de Kanaaltunnel te gaan.
Opvang en zorg voor de mensen die op deze manier aan de noordwestkust van Frankrijk zijn gestrand wordt volledig overgelaten aan vrijwilligers; burgers vnl. uit Engeland en Vlaanderen. Vervolgens wordt deze vrijwilligers, die de nood van hun medemens willen lenigen, verweten dat ze naïef zijn en de mensensmokkelaars in de kaart spelen.
Door een recente uitspraak van een Brits gerechtshof komt echter aan het licht dat in de kampen ook een groot aantal minderjarigen verblijft dat wel degelijk recht heeft op toegang tot het Verenigd Koninkrijk, maar dat de toegang geweigerd wordt. Weer blijkt de Europese regelgeving en de uitvoering daarvan dusdanig dat rechten van mensen met voeten worden getreden, eigenlijk volledig worden genegeerd.
In een zaak aangespannen door 3 Syrische minderjarigen oordeelde de rechter dat deze kinderen die zonder begeleiding in Calais verblijven, onmiddellijk moeten worden toegelaten om zich bij hun familie te kunnen voegen die al in Groot-Brittannië is. Dit geldt ook voor de volwassen broer van één van hen die door mentale problemen niet voor zichzelf kan zorgen.
Het Britse ministerie van Binnenlandse Zaken weigerde deze kinderen de toegang. De “normale” gang van zaken is dat deze kinderen eerst moeten afwachten totdat de Franse overheid op enig moment in de procedure om hun toelating tot GB verzoekt. De Britse rechter oordeelt nu dat dit niet werkt en dat toelating kan geschieden indien een minderjarige kan aantonen dat een asielaanvraag is ingediend. Daarmee ontstaat onmiddellijk het recht om door te reizen naar GB en daar tijdens de procedure bij de familie te verblijven.
Helaas komt deze uitspraak te laat voor de 15-jarige Masud die stierf door verstikking in het laadruim van een vrachtwagen. Deze Afghaanse jongen kwam in september vanuit Zweden naar Calais omdat hij naar zijn zus in Engeland wilde reizen, maar hij kwam niet verder dan Calais.
De manier waarop we in Europa omgaan met de komst en opvang van vluchtelingen is ontluisterend. Er is geen sprake van wil om mensen op te vangen. We zijn alleen bezig met onszelf en onze rijkdom af te schermen. Het beleid is volledig gedreven door angst. Alsof niet de vluchtelingen, maar wij in een staat van crisis verkeren. Alsof het rijke Europa met zijn ruim 500 miljoen inwoners niet voldoende middelen en veerkracht heeft dat het 1,5 miljoen vluchtelingen (tijdelijk) zou kunnen opvangen en huisvesten.
Het beste is het natuurlijk om op te houden met oorlogen voeren en grondstoffen roven, zorgen dat burgers overal ter wereld een eerlijke kans krijgen op veiligheid, voedsel en onderdak.
