Ik weet wat het is om een bevoorrechte positie te hebben. Heerlijk. Enige jaren geleden reed ik door een kleine plaats in Afrika en ik moest naar de bank. Ik moest geld wisselen, anders kon ik niet verder. Toen ik de bank binnenkwam stond er een rij van veertig mensen voor het loket.
Ik baalde als een stekker, want dit ging wel een dagje duren en als Nederlandse vakantieganger heb je nu eenmaal altijd haast.
Gelukkig kwam de bankmanager druk gebarend op mij af en trok mij aan mijn arm mee naar het loket. Ik werd vooraan gezet. Ik voelde me zwaar opgelaten en verontschuldigde me aan de Afrikaan die achter me stond. Deze keek me aan met een blik aan van, waar heb je het over? Dit is hier normaal.
Kan zijn, maar ik schaam me nog steeds diep, als ik eraan terug denk.
“Meester, ik ben bang”, zei een Marokkaanse leerling tegen me in de derde van het VMBO. “Waarvoor ben jij bang?”, vroeg ik. “Nou, dat ik geen stageplek krijg, omdat die Marokkaanse gasten het voor me verpesten die de hele tijd op straat lopen te klooien”.
De kranten stonden in deze tijd iedere dag vol met dit soort berichten. Ik zei, dat het wel mee zou vallen en dat als hij zo goed zijn best bleef doen als nu, hij de beste stageplaats zou krijgen.
Nu lees je trouwens veel minder over Marokkaanse straatterroristen dan een tijd terug. Ik denk dat het streng in de camera kijken van Ivo Opstelten geholpen heeft.
De meeste werkgevers willen gewoon gemotiveerd personeel. Maar als je jaren met stageplekken bezig bent, dan loop je soms met je kop tegen de muur. “Mag ik u een stagiaire bezorgen?”. “Als het maar geen zwarte is!”, klonk eens het antwoord. Als je het de eerste keer meemaakt, dan ben je geschokt. Let wel, dit zijn ontzettende uitzonderingen hè.
De tweede keer antwoord je, dat je nou juist de beste zwarten verkoopt van de stad. Gespierd, goed gevoed en je kijkt hun gebit na, voor je ze aflevert. En dat als ze geslagen zijn met een zweep, dat je ze niet meer terugneemt. Dan krijg je natuurlijk te horen, dat hij het zo niet bedoelde.
Je begrijpt natuurlijk wel, dat ik met dit bedrijf geen zaken meer deed. Ook al waren de stageplaatsen schaars.
Mijn collega was één van de eerste Surinamers in Nederland en kreeg nog verkering met een blonde stoot ook (gelukkig getrouwd, hebben twee dochters en is zelfs opa geworden).
Ik heb zijn verhalen gehoord, hoe hij geweigerd werd in discotheken. Natuurlijk omdat hij de verkeerde kleur sokken aanhad. Bij de volgende discotheek was de kleur van zijn overhemd weer niet goed.
Hij liet zich echter nooit ontmoedigen. Ik zal eens vragen of hij op Krapuul zijn belevenissen wil plaatsen. Hij kan er uren over vertellen.
Discriminatie is iets vreselijks. Op iets aangekeken worden, waar je niets aan kan doen, of gewoon omdat je kop hun niet aanstaat.
Ik heb er eigenlijk nooit zo bij stil gestaan, omdat het mijzelf niet betrof. Sinds kort heb ik er wel mee te maken en ik weet nu een klein beetje hoe het voelt.
Maar daar vertel ik misschien nog wel eens over.
Beste Salonsocialist, ik vind je echt een superaanwinst voor deze site, ga voor zo door!
@1 je bent zeker niet de enige die dat vindt.
Nee 🙂
“Kan zijn, maar ik schaam me nog steeds diep, als ik eraan terug denk.”
Dat hoeft niet want het klinkt hypocriet. Als je het meent DOE je het gewoon niet en vooral je praat niet meer erover. Anders is het zuiver uiting van hypocrisie.
“Ik heb zijn verhalen gehoord”, “omdat je kop hun niet aanstaat.”.
Van horen zeggen is iets heel anders dan zelf de volle mep ervaren. Ik zal deze keer de hypocrisie niet aanhalen maar het verhaal van mijn opa vertellen: “Aankijken hoe iemand 10 stokslagen op zijn rug krijgt is heel anders dan zelf 10 stokslagen op eigen rug krijgen en de pijn goed aanvoelen.”
Overigens telt die verhaal ook over alle oorlogen dat we in het buitenland hebben gevoerd.
nexus m. jij bent nog nooit in een positie gemanoeuvreerd door je omgeving waarin je vanuit je eigen goede fatsoen geen nee kon zeggen? Ondanks dat je dat graag had gewild? Jij zet dan altijd de mensen om je heen voor schut of plaatst ze in een ongemakkelijke positie vanwege je eigen gelijk?
Wat Salonsocialist hier beschrijft noem ik geen hypocrisie, dat noem ik leren en zelfreflectie. Het gedrag van salonsocialist schaar ik onder ongemakkelijk aanpassen. Ik zou niet weten wat ik had gedaan als iedereen vond dat ik voor mocht gaan (omdat ik als gast word gezien), maar dat zelf wel heel onterecht vindt.
Wat ik hypocrisie noem is: op vakantie gaan als rijke dikke westerling met al je camera’s op je buik naar een heel arm land. Dan de arme wijken bezoeken als een attractie en dan janken als er wat gepikt wordt. Die mensen zien daar eten langskomen, en die westerling mist het toch niet (vinden de mensen die niet eens te eten hebben). En dan thuis komen en janken, dat noem ik hypocrisie.
“Kan zijn, maar ik schaam me nog steeds diep, als ik eraan terug denk.”
Ik neem aan dat je terug in de rij bent gaan staan, op je oorspronkelijke plek.
Deed je dat niet, dan is er iets meer aan de hand.
Want deed je het niet en schrijf je nu dat je je nog altijd schaamt, dan doe je feitelijk niet anders dan met dat discriminatoire incident koketteren, en dat vindt ik nog een factor tien hufteriger (en hypocrieter) dan domweg accepteren dat je vanwege je kleur voorrang krijgt….
Ik herken het gevoel van toen ik 20 jaar geleden bij een transit in Miami uit de rij werd geplukt bij immigration voor een snellere afhandeling. Iedereen in de rij was zwart of latino.
Ik wist ook niet wat me overkwam, en naderhand had ik er ook een heel raar gevoel over.
En nexus.m, heel wel beschouwd kun je nooit precies dat ervaren wat de ander ervaart.
Faust Schreef:
Ik kan me heel goed voorstellen dat het een verwarrende ervaring was voor Salonsocialist.
Het kan ook zijn dat men daar gewoon aardig wilde zijn voor toeristen, dat zou hier in Amsterdam tenminste geen overbodige luxe zijn 😉
Misschien hadden ze Salonsocialist ook wel voor gelaten wanneer hij een Chinees was geweest, weet jij veel?
domweg accepteren dat je vanwege je kleur voorrang krijgt….
De “vreemdeling” krijgt voorrang, ongeacht de kleur (een witte is natuurlijk makkelijker als vreemdeling te herkennen).
Een kwestie van beleefdheid, misschien zelfs beschaving. Nee zeggen helpt zelden.
Nee, in Nederland is men niet voorkomend tegenover vreemdelingen. (Anders had deze hele site niet eens bestaan…).
@Farah.
Wat het incident ook voor emotionele of rationele gevolgen heeft gehad, de door Salonsocialist aangeleverde feiten en wat hij er nu over schrijft legitimeren mijn vraag.
En dat we allemaal wat aardiger voor elkaar moeten zijn is evident. 😉
Farah Schreef:
Dit kan “verwarrend” zijn alleen als je naar een excuus op zoek ben. Of je heb te laag weerstandsvermogen en je zeker de situaties niet goed kan beoordelen. In het tweede geval blijft het stinken.
De reactie van #6 Faust geeft zeker aan dat hij begrepen heeft waar ik het over heb.
Jongens, is het nu niet meer gangbaar dat we hier discussies mogen voeren, want kijk daar loop je het gevaar om iemand eventueel te krenken? Het eerste kenmerk van een eerlijke discussie is dat het open recht-toe-recht-aan is, toch?
Of moeten we het steeds bij gemekker laten?
Van mij mag Salonsocialist alles schrijven wat hij wil (heb ik al eerder aangegeven) en tevens zal ik steeds mijn eigen mening erover laten horen. Of is de democratie nu ineens iets helemaal nieuw voor de aanwezigen?
Keira Schreef:
Beste Keira, ik ben ten diepste overtuigd dat iedereen in elke situatie zijn eigen beslissingen moet nemen en daarop ook de gevolgen ervan aanvaarden. Met of zonder commentaar, natuurlijk.
nexus m. Schreef:
Lijkt me dat dit geen probleem zou moeten zijn.
Dat een ander zich kan inleven in de schrijver zou echter ook geen issue moeten zijn.
nexus m. Schreef:
Klopt.Ik moest inderdaad kiezen tussen een dag verliezen of voordringen. Ik heb gekozen om voor te dringen. Maar ik heb er nog steeds een klotegevoel over, al zou ik het nu weer doen.
Het is een dilemma, zoals er zovelen zijn als je als ‘rijke’ westerling gaat reizen tussen de arme mensen.
Ik was er op een gegeven ogenblik ook helemaal klaar mee, om me te vergapen aan de armoede van anderen mensen. En nu was ik juist een toerist die bij de gewone mensen leefde zodat die ook wat konden verdienen. Maar je komt steeds in moeilijke situaties terecht. Voor die mensen ben jij de kans om hulp te vragen. Het is nu of nooit. Dus iedereen vraagt om hulp en je moet steeds nee zeggen, want je kan niet iedereen helpen.
Veel mensen hebben daar geen last van. Die gooien snoepjes uit de auto en kijken hoe de kinderen erom vechten. Of je gaat lekker aan het zwembad liggen en hebt een heerlijke tijd.
Daarom moet je er ook niet teveel over nadenken.Maar ik kan je nog wel 100 dilemma’s geven, maar wat schieten we ermee op.
Maar de hele wereld zit vol dilemma’s. Ook hier in Nederland.
Ik geef je er eentje uit Nederland.
Stel je bent leraar aan het VMBO. Een leerling komt na de les naar je toe omdat hij zo’n honger heeft en of je een broodje voor hem wil kopen. Je weet dat er thuis heel veel problemen zijn.
Je collega zegt; “Niet doen, want dan kan je wel aan de gang blijven.”
Wat zou jij doen?
Kopen.
Als ik op een gegeven moment vind dat het niet meer kan,dan halte toe roepen.
Helder en duidelijk blijven.
Heb geen moeite met het feit dat je je gedachtegang hier aan het neerschrijven ben. Zal toch wel blijven commentaar geven.
Keira Schreef:
Waarschijnlijk is dit mijn grootste mankement. Doch ga ik er niet vanuit van eigen gelijk, maar vanuit Universele Waarden (kweet – het is iets haast totaal onbekend voor Nederland, want men is bezig alle wetten en maatstaven steeds te veranderen naar wat men op moment lekker wil hebben: een keertje zus, een andere keertje zo).
Mijn uitgangspunt is dat er Universele Ijkpunten/Wetten zijn die ons leven richting kunnen geven en daar toets ik alles aan. Voorbeelden: Universele Mensenrechten en bijvoorbeeld de 10 geboden – meer als moreel wijzer bekeken en niet als in zichzelf gesloten religie met beperkende regels.
Die zijn onveranderd door duizenden jaren gebleven en dat spreekt voor zich.
nexus m. Schreef:
Gelukkig maar 8)
@14: Salonsocialist:
[Stel je bent leraar aan het VMBO. Een leerling komt na de les naar je toe omdat hij zo’n honger heeft en of je een broodje voor hem wil kopen. Je weet dat er thuis heel veel problemen zijn.
Je collega zegt; “Niet doen, want dan kan je wel aan de gang blijven.”
Wat zou jij doen?]
Geven. Alle overwegingen waarom wel of niet en bla bla bla zijn niet ter zake doende afwegingen en slechts bedoeld om te zoeken naar waarom je niet zou hoeven te geven.
Toen ik buiten Nederland woonde had ik hulp. Die betaalde ik veel meer dan gangbaar was. Dat mocht niet van de andere buitenlanders, want blablabla.
salonsocialist Schreef:
Ik vind dit een volstrekt overbodige toevoeging en zweemt ietwat naar misleidende discussietechniek.
Want bedoeld om een eerder punt te onderstrepen, zoals ook propagandisten voor bepaalde politieke bewegingen dat plegen te doen. Dat `de wereld vol dilemma’s zit’, is een veralgemenisering die als gemeenplaats net zoveel uitdrukt als `een glas is half vol of half leeg’. En het laatste zinnetje als vraag: `Wat zou jij doen?’ doet me denken aan NLP-gesprekstechniek.
Ik neem aan dat je het niet kwaad bedoelt, zie het gewoon als opbouwende kritiek.
Abdul Alhazred Schreef:
Had ik al in de gaten, maar zo is het aard van dit beestje. 🙂
Farah Schreef:
Tuurlijk, wat denk je? Wel is het in dit geval etnisch bepaald inleven en daar ga ik een andere keer over. Want je klinkt in de opmerking hier net als Femke Halsema die zich altijd in Geert WIlders kon inleven. Snap je?
Tot nu toe toch echt wel alle stukken van SalonSocialist gelezen en onderstreep #1 zeker!
Discriminatie bestaat en valt niet te ontkennen maar ik vraag me af hoe de een wel en de ander niet wordt gediscrimineerd en dan bedoel ik het in persoonlijk opzicht! Niet als groep!
Hoe komt het dat de een, ondanks zijn/haar overduidelijke kenmerken van “anderszijn”, dagelijks te maken heeft met discriminatie en de ander niet? Ik zou graag jullie inzichten hierover willen weten!
Wat is een blonde “stoot”? toch geen ogerso barbie met opgepomte meloenen en siliconepoes?
nexus m. Schreef:
Best Nexus. `k Moet streng zijn helaas, maar ook `zo is het aard van dit beestje’, is een niet onderbouwde vóóronderstelling, dus onjuist volgens het handboek `ethisch redeneren. 😆
En Kevin merkt in #21 heel juist op wat Salonsocialist schreef: `Mijn collega was één van de eerste Surinamers in Nederland en kreeg nog verkering met een blonde stoot ook.’
Een `blonde stoot’ is als containerbegrip een populisme.
Maar goed, in mijn eigen reacties maak ik dergelijke missers soms netzogoed. 😉
OK. Tijd voor wat muziek, waaruit het goed blijkt dat het Islam degelijk mensen bij elkaar kan brengen:
http://www.youtube.com/watch?v=eysR0bNi1-E&feature=related
Piet-Ahmet Schreef:
Omdat ik in Amsterdam woon en ik ik ben (want je staat er verbaasd van hoeveel mensen er hier evengoed nog in slagen alleen vriendjes uit eigen ”etnische” kring te hebben), heb ik veel vrienden en kennissen met een uiterlijk dat niet ”typisch” Nederlands is.
En ik merk grote verschillen op in hun reacties t.a.v. discriminatie.
De een is heel gelaten en zeg: ”die sukkels weten niet beter en ik heb medelijden met zulke bekrompen mensen” en ze komen alleen in actie ertegen op het moment dat ze daar wat voor voelen omdat ze vinden dat anders bezig kunnen blijven.
Ze weten wel dat ze gediscrimineerd worden, maar ze hebben in de loop van de tijd verkozen om het amper nog vat op hun gemoedstoestand te laten krijgen.
Mij lijkt dat veruit de manier om enigszins normaal te kunnen leven, wat zeker niet wil zeggen dat ik niet vind dat je het erbij moet laten zitten wanneer je gediscrimineerd wordt.
Maar iedereen moet voor zichzelf bepalen wanneer hij zin heeft om in actie te komen.
Er zijn ook mensen die zich van ’s morgens tot ’s avonds laat gediscrimineerd voelen en daar behoorlijk mee zitten.
Dat is o.a. het geval bij mijn partner. Het is overduidelijk dat hij op zijn werk gediscrimineerd wordt, maar er zijn ook vaak situaties waarvan ik met de beste wil van de wereld geen discriminatie kan ontdekken, maar dat ik echt vermoed dat er iets anders speelt.
Feit is, hij voelt zich altijd gediscrimineerd.
Ik zie in elk geval grote verschillen in houding t.a.v. discriminatie bij mensen die ik ken hier in Amsterdam en wanneer ik er van uit zou gaan dat ze allemaal even erg gediscrimineerd worden, dan lijkt het vooral hun houding t..a.v de mensen die discrimineren die bepaalt hoe ze zich daaronder voelen.
Want of iedereen in gelijk mate gediscrimineerd wordt, of juist wel of helemaal niet, dat kan ik natuurlijk niet beoordelen!