Een aantal pasjes besloot ik weg te doen, die van de bibliotheek als eerste. Aan de balie wilde een medewerker de reden weten van het inleveren. “Dat zeg ik liever niet, dat is een persoonlijke zaak”. Dat moeten we wél invullen hoor. “Dat kan wel maar ik zeg het niet”. Tóch doordrammen: Gaat u verhuizen ofzo? Na een diepe zucht kreeg ik een uitschrijvingsbewijs, blijkbaar kon het zo toch ook. Links en rechts van de infobalie zag ik grote schermen hangen waarop flitsende reclames uitgezonden werden. “ Moet dit nu ook al in een bibliotheek, is er niemand die de stekkers uit die dingen durft te trekken ?”. Geen reactie.
Daarna was de OV-chipkaart aan de beurt. Zoek maar eens uit hoe je van zo’n pasje af kan komen, nergens te vinden. Dan maar het automatisch opladen stoppen en daarna knip ik het ding wel kapot, dacht ik. Daartoe moest ik eenmalig 0,01 cent overmaken op een bankrekening. Pas na de derde overschrijving kreeg ik een melding dat het automatisch opladen uitgezet zou zijn en ontving ik via de mail een bevestiging.
Toch maar even gecontroleerd op de site, het automatisch laden bleek niet gestopt want ik moest het reisproduct nog ophalen bij zo’n paal. Naar het NS station gereden en voor de zekerheid nam ik die bevesting maar mee.
Nee, u heeft opladen niet uitgeschakeld. “Jawel hoor, hier heeft u het bewijs”. Dat is niet geldig, hier heeft u een nieuw formulier, dat moet u invullen en samen met een kopie van uw legitimatie naar Translinksystems sturen. Met de brief van hen komt u weer terug. “Bent u dit gedoe nu nooit beu? Verkocht u niet liever gewoon kaartjes?”. Ach, het zal nog wel erger worden zei de NS dame. Het rijtje achter me werd groter, en aangezien ik voor mijn leven begon te vrezen besloot ik maar weg te gaan.
De brief ingevuld, legitimatie erbij gedaan, maar geen postzegels meer in huis. “Kunt u hier porto op doen svp?”. Dat is dan twee keer 1 zei de Brunaman. “Huh? twee keer 1, doe maar twee dan`. Twee kon niet, want ik moest een boekje met tien ENEN kopen. Blijkbaar gemist dat er geen geldwaarde meer op de zegels staat, nieuwe bedenksels van de postmarkt. Weer een rijtje boze mensen achter me, het duurde te lang. Toch waagde ik een poging: “Bent u deze marktgekte nooit beu?”. Geen reactie.
Zo was ik bijna een hele dag bezig met als resultaat één uitschrijvingsbewijs. Thuis lagen er in de brievenbus twee enveloppen: een van het UWV en een van de “zorg”verzekering, ik durfde ze niet open te maken.
Ja het kwartje van die postzegels van 1 wil hier ook nog niet zo vallen.
Je krijgt wel verzoeken om wegens onjuist gefrankeerde post een kaartje terug te sturen met iets van € 1,68 of zo………zit je dan met je postzegels van 1 ?!?!?!
Jammer dat de schrijver niet leest. Was dat wel gebeurd, dan was het automatisch opladen direct van de kaart gehaald (na betaling van 0,01 cent via internet) bij de NS-automaat of een oplaadautomaat in de winkels. Even bij het apparaat op ‘bestelling ophalen’ drukken en voilà. Het is natuurlijk raar om iets op te moeten halen om iets te verwijderen, maar lezen is soms heel moeilijk…
@2 kweenie maar iets als ik jou lees maakt dat ik jou een afgrijselijke trol vind. Waar zou dat aan liggen denk jij? Heb ik niet goed gelezen?
@1: Jan:
Dus dan willen ze wél een gewone zegel? Ze zijn gek, gestoord en ook nog geschift.
@2 Groen:
Dat was dus juist wat er na drie keer pas lukte en toen nog niet, snap je? Lees nog maar eens voordat je krijst.
Het voordeel van die postzegels van 1 is dat als de prijs verhoogd wordt je niet hoeft bij te plakken, zoals vroeger als je nog met oude postzegels zat. Het voordeel is ook dat ze de prijs wat minder duidelijk zichtbaar drastisch kunnen verhogen zoals recent gebeurde.