Bij het leegmaken van mijn nog steeds bestaande kamer in het ouderlijk huis – inmiddels bijna negen jaar geleden – kwam ik een schrift tegen waar ik Allerlei Gedachten en Notities in opschreef. Enkele notities heb ik publicabel gevonden en ze werden zeer verwelkomd door de beheerder van de desbetreffende site.
Maar tot mijn verbazing trof ik er ook een bladzijdenlang vertoog in aan over de Ziel.
Heb ik dat geschreven op mijn veertiende? Ik liep er snel doorheen en vond het nogal ingewikkeld, niet iets wat ik mijzelf op die leeftijd toedicht, achteraf. Maar wat je opschrijft ben je kwijt, zo is het natuurlijk wel.
Ik heb het nog steeds niet durven (her)lezen. Wat de ontmoeting met dit eigen schrijfsel uit vroege tienerjaren mij leert is dat je zelfbeeld je wellicht ook met “ageisme” opzadelt ten aanzien van jezelf. Laat staan als het anderen, jonkies van nu of vroeger, betreft.
Als ik de moed heb gehad het alsnog te herlezen zult u het wel vernemen.
Deze introspectieve passage (ik kan het ook anders noemen, maar dat doe ik lekker niet) moet illustreren hoe ernstig en vaak diep jongeren – en dan bedoel ik ook echt jonkies, tieners zonder stemrecht – over van alles nadenken. In het afgebeelde boek is een verzameling overwegingen van scholieren gebundeld die Vragen over Leven en Maatschappij behandelen.De ernst die allen tonen – het zijn waarschijnlijk de beste bijdragen die het tot bundeling hebben gebracht – geeft mij volop hoop voor de toekomst wat betreft de bijdrage van mensen die in de consumptiemaatschappij worden weggezet als “millennials”.
Wijsbegeerte is geen verplicht vak in het voortgezet onderwijs en zal dat onder het totalitaire neoliberalisme ook niet worden. Maar laat de jongeren er op los en je zult het horen!
En dan is er hun leeftijdgenote die inmiddels de wereld over reist over het aardoppervlak, liefst met zo min mogelijk koolstofdioxideuitstoot, en dat is moeilijk te organiseren. En die in het kader van de repressieve tolerantie allerlei hoge heren en dames mag toespreken, die daarna het glas heffen enzovoort.
Mikpunt van uiterst rechts tot uiterst links, wat mij alsnog in het hoefijzeridee doet geloven.
Zij is namelijk, moet u weten, een Agente van de Elite, van het Grootkapitaal dat de Jongeren van de strijd tegen het kapitalisme wil afhouden door af te leiden naar klimaat. Groen kapitalisme, dat mag niet. Wat wel mag is mij niet meer duidelijk – “uiterst links” zal niet aan klimaatloochening doen maar wat hun alternatief is wil mij niet goed duidelijk worden. Brandnetelthee met gebraden sprinkhaan, want vegetarisme is ook burgerlijk, of zoiets.
In helder, maar tamelijk eenvoudig – op spreken toegesneden – Engels kunt u diverse toespraken van Greta Thunberg teruglezen in het bundeltje No one is too small to make a difference. Het is op allerlei video’s terug te horen hoe goed haar Engels is – Scandinaviërs weten meestal raad met die taal die tenslotte een flinke scheut Vikingspraak heeft gekregen. Als haar iets gevraagd wordt merk je dat ze bedachtzaam is en over woorden moet nadenken.
Er is nogal wat herhaling in die toespraken. Maar – we weten het al – deze zestienjarige heeft de wereld wat te zeggen.
De wereld luistert niet. De wereld doet alsof.
– De jonge denkers – verbeelding aan de macht. Rotterdam: Lemniscaat, 2018. 157p.
– Greta Thunberg, No one is too small to make a difference. S.l.: Penguin, 2019. 68p.
