Dit is een gastbijdrage van Strijder voor Gerechtigheid en Tolerantie
Tien zetels (helaas tien te veel) voor de PVV en dat betekent dat er een aantal PVV kandidaten zijn bedankt en die kunnen weer overgaan tot de orde van de dag. Weer verder met hun dagelijkse bezigheden en een ervaring rijker. Een ervaring die ze voor geen goud hadden willen missen. Het uitbundige feestje in Echt, het blijde gezicht van hun grote leider en de euforie na de eerste prognoses.
Maar het is zeker een welkome aanvulling voor hun Curriculum Vitae, want wie wil niet vol trots bekendmaken dat hij/zij kandidaat was voor de provinciale staten namens de PVV in Limburg. Niettemin is het teleurstellend net niet tot de uitverkorenen te mogen behoren, net niet die mooie politieke carrière te mogen opstarten en niet mogen schitteren zoals een Brinkman of een De Graaf. Terug naar dat dagelijkse leventje zonder interviews voor de camera (als dat tenminste mag van de leader) en niet al filosoferend over de kopvoddentax wandelen over de maasboulevard in Maastricht met gelijkgezinden.
Dat doet pijn, dat is niet leuk en dat was niet de bedoeling. Waarom zijn onze aanhangers niet massaal gaan stemmen en waarom hebben ze niet geluisterd naar de Grote Leider die hen opriep om vooral te gaan stemmen? Ga daar maar eens over denken als jullie weer terugkeren in de diverse woonplaatsen waar je weer je bekrompen leventje kunt gaan oppikken.
