Bach heeft God uitgevonden, niemand zal het ontkennen. Als Bach het niet gedaan had komt voor mij Anúna op een goede plaats als mogelijke uitvinders.
Sanctus.
De zangstijl doet denken aan eerdergenoemde Sardijnse polyfonie maar lijkt ook naar Lapland te verwijzen. Stijlen die aan “de beschaving” ten onder zijn gegaan.
Codail a linbh is een kerstwiegelied dat verwijst naar de kruisiging en daarmee naar de opstanding. Met het verlorengaan van de symboliek van het christendom en de daarmee gepaard gaande verkitsching zult u zeggen: dit hoort niet bij Pasen. Agnus Dei dan wel? Als het u al iets zegt.
Het was op Árainn Mhór, waar het interview is opgenomen, dat ik kennisgemaakt heb met Anúna. Árainn Mhór is een plaats waar ik in gedachten heenga als het mij te veel wordt in Nederland (en dat is bijna altijd). Als je er Anúna niet hoort in het eenvoudige eethuisje dan is er de stilte die zelfs door dagjesmensen niet te doorbreken is. Ik probeerde het een Ierse makker uit te leggen waarom ik daar voor de stilte heenging. Ik kwam er niet uit.
“Die stilte is God,” zei hij. Treffender kon het waarschijnlijk niet.
Voor Witte Donderdag…
Zoiets valt misschien meer nog onder heterophonie, een bijzondere vorm van polyphonie: http://en.wikipedia.org/wiki/Heterophony. Ik had er voor vandaag ook nog nooit van gehoord hoor. In Litouwen doen ze het ook (al was die traditie ook al bijna verdwenen):
.
(De groep heet Trys Keturiose.)
Bij wat die Sardijnen doen, ligt het accent vooral op boventonen: http://en.wikipedia.org/wiki/Overtone_singing.
Niet Katholiek ( Tjetjeense Sufi Moslimas 🙂 ) maar het klinkt wel wat verwant
http://youtu.be/tx6dwa4u8Lg
@ Sanctus. Die heren doen aan boventonen. Wat grappig! Eigenlijk een traditie uit Midden- en Oostazie.
Ode aan Cyprus en Griekenland, sanctus:
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=svXr03P1i6M&w=480&h=360%5D