In de bus naar het conferentieoord (passend in de reeks die in de “dikke Verdonk” * wordt opgesomd) zie ik een van de weinige vrienden die ik heb overgehouden aan mijn korte tijd – ja, die tijd wordt steeds korter uiteraard – als georganiseerd anarchist. Daar zijn we dan, op een partijcongres. De Partij voor de Dieren, waar ik van begin af aan lid ben – als schrijver van dit manifest (dagtekenend: 1999) vond ik de partij iets waar de wereld op had zitten wachten. Dat vind ik nog, maar tegelijkertijd is het ook een partij van mensen in Nederland, alweer veertien jaar. Door omstandigheden waarover ik het niet wil hebben ben ik niet aan actief lidmaatschap toegekomen tot nu toe. En congressen vielen ironischerwijze steeds op de data waarop ik een redactievergadering had van het papieren anarchistisch tijdschrift waarvan ik redacteur ben en daaraan moest ik wel prioriteit verlenen. (Geen excuses: een redactielid is van GroenLinks, een ander, inmiddels overleden, heeft in de Staten van Zuid-Holland gezeten voor De Groenen, een ex-redacteur heeft mede de PSP opgericht en weer een ander zat in een gemeenteraad voor nota bene de PvdA. Nu u weer).
Ik heb de oprichtingsfase van de herstichte Pacifistisch-Socialistische Partij, PSP’92, meegemaakt. Ik moet wel zeggen dat ik daar een gevoel van de zinloosheid van partijstreven aan overhield, en neen, ik zeg het niet voor het eerst, ik ben nooit een stem-niet-anarchist geweest. Maar de Partij voor de Dieren sloeg wel aan, twee zetels en het hadden er drie kunnen zijn, met een lijstverbinding, in 2012. Die gemiste lijstverbinding was voor het bestuur reden om voor te stellen zoiets aan te gaan met 50+. Leuke reactie van iemand van PvdD-jongerenorganistatie Pink!: “ik kijk uit naar samenwerking met de jongerenafdeling van 50+.”
Maar serieus: met deze charlatans moet men niet in zee willen gaan, zelfs niet in de vorm van een lijstverbinding, die voor de kiezers altijd een signaal van politieke verwantschap zal betekenen. Liever een zetel minder dan hiermee geassocieerd worden, was de stemming en ook het besluit van het congres.
De kandidaten gepresenteerd. Bekende Nederlanders van wie ik de meesten niet ken en dat wil ik graag zo houden. Nou ja, Jan Rot bijvoorbeeld wel. Vooruit.
Er zijn geen tegenkandidaten gemeld tegen de lijst van 29 “serieuze” kandidaten. Hoe kan ik mijn ongenoegen over Ewald Engelen anders uitdrukken dan het maar weer eens op te schrijven. Liberal gemekker in De Groene, “de burger is de experts spuugzat”, jawel hoor professor.
De Partij voor de Dieren is in hoge mate een getuigenispartij, zoals de PSP meestal ook was – of De Groenen, waar ik in de tussentijd op gestemd heb en die alleen de Eerste Kamer gehaald hebben. Hoewel ik een steeds grotere hekel krijg aan het arsenaal van uit de op racisme gebaseerde VS geïmporteerde termen, kan ik niet ontkomen aan de vaststelling dat de PvdD een zeer witte partij is. Met de volstrekt nodeloze inspanning om “onverdoofd ritueel slachten” te bestrijden zijn ook de vegetarische moslims en joden effectief afgestoten. De jongerenorganisatie gooit er een schepje bovenop door besnijdenis onder de zestien jaar te willen verbieden. Het antisemitisme en de islamhaat hierachter ziet men niet eens, het gaat om “zelfbeschikking” – die dan weer lijkt op te houden bij het overlijden want er zijn orgaandonors nodig voor mensen die nodeloos overlijden (de inconsequentie in de redenering ziet men niet eens). Ik weet niet of er aan scholing wordt gedaan bij Pink!, maar in ieder geval is er wel iets nodig op dat gebied en dan blijkbaar anders, mocht zij er wel zijn.
Andere hamerstukamendementen uit de jongerenhoek: schaf onderwijs op godsdienstige grondslag af. Tja, het is slechts het fundament geweest van de Nederlandse staatsordening van de afgelopen eeuw, en die pacificatie is in hoge mate ondergraven door de prioriteit die het geloof in de Markt heeft boven alles, dat is waar. Maar het principe van de onderwijsvrijheid even willen afschaffen… Schaf de veeteelt helemaal af, en de visserij, ook even tussendoor. En ja, ook de monarchie. Dat vond ik dan wel weer een aardige, maar ook iets ingrijpender dan zomaar even een amendement op het verkiezingsprogramma. Een mooie, maar die kwam niet van “de jongeren”: de PvdD richt zich op het afschaffen van het kraakverbod. De “zaal” is linkser dan het bestuur. Want die moet ik ook even kwijt: de PvdD zou de enige partij zijn die met recht de naam Groen Links zou mogen dragen, ook al wil men “aan de top” niet van links of rechts spreken. Onzin, raadpleeg Willem Schinkel maar weer eens (kijk, die had ik graag als lijstduwer gezien, maar ik begrijp wel dat hij dat niet wil zijn).
* Zie hier, bestel en lees!
