De bewoners van het werelddeel aan de westzijde van de Atlantische Oceaan (of de oostzijde van de Grote Oceaan) hadden andere landbouwhuisdieren toen ze overrompeld werden door de witte barbaren van overzee. Met hun paarden, varkens en koeien. In Europa had de symbiose met deze dieren tot mensenziekten geleid waaraan de Europeanen allang gewend waren, verkoudheid, griep.
De bewoners van Schildpad Eiland waren dat niet, en die voor Europeanen onspectaculaire ziekten bleken voor hen dodelijk. Als ze al niet “gewoon” vermoord werden of bezweken aan moedwillig geïmporteerde ook voor Europeanen dodelijke ziekten als de pokken.
Een van de lessen die men kan leren uit 1491 van Charles Mann.
Het is niet iets schokkend onbekends als Esther Ouwehand in de Tweede Kamer wijst op het verband tussen epi- of pandemische ziekten met de omgang van mensen met dieren. Maar het dient snel weggewuifd te worden, daar hebben we het nu niet over.
Maar er zijn dezer dagen allerlei onderwerpen waarover “we” het WEL moeten hebben, en dit is niet het minste. Uitstel is niet aan de orde.
Het Nederlands Dagblad ziet het verband met het verwoesten van de ecosfeer door mensen, het schenden van de schepping.
Niet achter een betaalmuur: dit stuk in de Guardian.
