Opmerkelijke uitspraak die voormalig vice-president Mike Pence gaat doen in een toespraak voor RNC-donoren:
“There is no room in this party for apologists for Putin. There is only room for champions of freedom” (The Hill)
Opmerkelijk, omdat het wel een heel sterke terechtwijzing is van diverse leden en de Republikeinen steunende journalisten, niet in de laatste plaats van Donald Trump zelf. Die liet afgelopen week immers nog weten wat een briljante zet het wel niet was van Poetin om Oekraïne binnen te vallen. De voor rechts Amerika invloedrijke news anchor Tucker Carlson van Fox News heeft zich ook niet ongustig uitgelaten over Poetins actie.
Misschien is dit een teken van een kentering binnen de Republikeinse partij, die voorlopig zonder meer een rabiaat-rechtse, om niet te zeggen autocratisch georiënteerde partij blijft, maar waarvan een deel zich wellicht wil verwijderen van de totale Trumpiaanse waanzin.
Alhoewel Trump beslist nog steeds een sterke positie heeft, is die wel enigszins verzwakt. Ik kan de link of video niet meer vinden, maar er was een peiling over de vraag of Republikeinse stemmers Trump of de Republikeinse Partij meer vertrouwden. Eerder viel dat nog duidelijk in het voordeel van Trump uit, maar nu was het omgekeerd.
Hoe dan ook, de horror van een herverkiezing van Trump is daarmee beslist nog niet uitgesloten.
Iets wat zo’n herverkiezing wel zou kunnen uitsluiten, is als hij in de tussentijd veroordeeld wordt voor zijn pogingen de verkiezingsuitslag te weerleggen, of als zijn zakelijke problemen zo groot worden dat hij zich niet meer op een presidentschap kan richten (alhoewel een Berlusconi-achtig scenario in zo’n geval ook denkbaar is, waar het presidentschap het enige is dat hem nog kan redden).
En hoe staat het met die diverse rechtszaken die hem bedreigen?
Eén forse tegenvaller is in elk geval het terugtreden van de veelgeprezen aanklagers Mark Pomerantz en Carey Dunne in de criminele zaak die door de District Attorney van Manhattan tegen de Trump Organization wordt gevoerd. Dit is ook de zaak waarin de belastingaangiften van die organisatie eindelijk verkregen werden. Naar verluidt zouden ze zijn teruggetreden omdat de nieuwe District Attorney Alvin Bragg niet veel geloof meer had in de zaak. Na hun terugtreden haastte die zich te zeggen dat de zaak wel degelijk verder ging, nu onder auspiciën van een zekere Susan Hoffinger. Die heeft de afgelopen twintig jaar echter juist als advocaat van witte boordencriminelen geacteerd. Misschien maakt dat haar juist geschikt voor die positie, maar het was algemeen bekend dat Pomerantz en Dunne nu juist de absolute cracks waren op dit gebied. Het bange vermoeden bestaat dat Bragg de zaak langzaam wil laten doodbloeden. Waarom? District Attorneys zijn gekozen functionarissen in de Verenigde Staten, wie weet wie zijn sponsors zijn…
Dan loopt er natuurlijk nog de civiele zaak van de Attorney General van New York tegen de Trump Organization, grofweg vanwege dezelfde feiten als die van de zaak van Manhattan en de criminele zaak door de Attorney General van Georgia vanwege Trumps pogingen aldaar om de verkiezingsuitslag te wijzigen. Daar is momenteel niet veel nieuws over te melden, maar die twee aanklagers zijn in elk geval wèl sterk gemotiveerd om ermee door te gaan.
De 6 januaricommissie probeert inmiddels de ene na de andere getuige te horen, maar de meest prominente ervan zijn niet erg coöperatief. Ikzelf raak er echt volkomen gefrustreerd van, want van de ene kant lijkt de commissie niet van het zogenaamde Inherent Contempt gebruik te willen maken, waarbij het Congres zelf boetes kan opleggen of zelfs mensen kan vastnemen, en van de andere kant lijkt Attorney General Merrick Garland zijn snor te drukken waar hij maar kan. Steve Bannon mag dan aangeklaagd zijn voor Minachting voor het Congres na zijn weigering te verschijnen (waar hij dan wel weer pas in juli voor de rechtbank voor hoeft te verschijnen), maar Mark Meadows, de voormalige stafchef van het Witte Huis, is meer dan vijftig dagen nadat hij door de Commissie bij het Ministerie van Justitie voor datzelfde feit was aangegeven (nog?) niet aangeklaagd.
Waar ik bijna fysiek onpasselijk van word is dat voortdurende voorzichtige gemanoevreer van de commissie. Eerst gaan ze die mensen beleefd uitnodigen om eens te komen praten, waarna die daar eerst eens enkele weken over na gaan denken om vervolgens een afspraak te maken en dan uiteindelijk toch niet op te komen dagen. Ziet die commissie nu echt niet dat die lui bezig zijn maximaal tijd te rekken, in de hoop dat de commissie in november van dit jaar ten einde zal komen als de Republikeinen de meerderheid in het Huis terug zouden winnen?
Er waren weer twee van zulke gevallen afgelopen week. Eerst Peter Navarro, een adviseur van Trump, die een hoorzitting zou hebben en toen op het laatste moment zei dat hij zich niet aan het exclusive privilege dat Trump had kon onttrekken. Wat onzin is, want de zittende president, Biden dus, beslist daarover en die heeft allang gezegd dat er wat hem betreft geen executive privilege geldt in deze zaak. En nu wordt hij dus alsnog gedagvaard. Vervolgens was er ook de vriendin van Donald Trump jr., Kimberly Guilfoyle (u weet wel, deze hysterische trol), die per video ondervraagd zou worden, maar toen op dat moment besloot van “toch maar niet”. Dus die is nu ook gedagvaard. Maar doe dat verdomme toch gewoon direct, in plaats van weken aan tijd te verspillen! Tijd, die de commissie zich niet kan veroorloven! Waar hebben die lui die beleefdheid aan verdiend?? Als het aan mij lag zou ik alleen nog per dagvaarding of rechtszaak met Republikeinen communiceren.
De Democraten zijn onuitstaanbaar op die manier, altijd maar netjes blijven, altijd volgens alle regeltjes willen spelen, altijd eerst bipartisan gezemel, altijd bereid zich volledig door de Republikeinen te laten saboteren. Dat, terwijl hun land gevaar loopt permanent door een stel fascisten overgenomen te worden. En zolang Garland toch geen aanklachten uitvaardigt en het Inherent Contempt niet wordt gebruikt heeft de commissie geen enkel machtsmiddel ter beschikking.
Ik begin inmiddels erg bang te worden dat Merrick Garland bij wijze van spreken de hele dag met twee vingers in zijn oren aan zijn bureau zit, onderwijl keihard “LALALALA!” zingend, om maar niets in verband met Trump te hoeven horen waarop hij zou moeten acteren. Anders hadden we allang eens gehoord van een of andere getuige die opgeroepen was of een huizoeking, of iets dergelijks (en over huiszoekingen gesproken: waarom heeft een team van de FBI niet HEEL Mar-a-Lago binnenste buiten gekeerd toen duidelijk werd dat Trump uiterst vertrouwelijke documenten daar naartoe had genomen? En waarom is daar nog helemaal niemand voor aangeklaagd?? Een Reality Winner zit bijvoorbeeld vijf jaar in de bak voor het meenemen en publiceren van vertrouwelijke informatie die aantoonde dat de Russen de verkiezingen van 2016 beïnvloed hadden).
In zijn inaugurele rede sprak Garland heel mooi over hoe eervol hij het vond de Attorney General van het land te worden waar zijn ouders op de vlucht voor het fascisme en nazisme in Europa naartoe gereisd waren. Welnu, als Garland niet heel goed oppast kan hij met zijn passiviteit één van de hoofdverantwoordelijken voor het ontstaan van eenzelfde soort fascistische regering in dat land worden.
(Foto: videostill)
