Demonstreren voor het behoud van Zwarte Piet, op het Malieveld, 2013.
En dan komt er een donkergetinte dame met een vlag (“van kleur”, dat was toen nog geen uitdrukking, in 2013) langs, een vlag die niemand (her)kent en zij wordt uitgescholden, voortgeduwd en voor intolerant uitgemaakt.
Zij demonstreerde heel alleen, in de steek gelaten door de VN als zij zich voelde namens de bevolking van het land waarvan zij de vlag droeg. En verraden door Nederland en dat Gezamenlijk Kolonialisme en Imperialisme dat in De Media De Internationale Gemeenschap wordt genoemd. Papua Barat, de laatste Nederlandse kolonie op het Oostelijk Halfrond, verraden, vergeten door het Nationale Geheugen dat weer eens de andere kant opkijkt. Zelfs de koloniale naam, (Nederlands) Nieuw-Guinea, mag nauwelijks bekend verondersteld worden.
De bedreiging van die vrouw met haar morgenstervlag was een nog duidelijker teken dat Zwarte Piet een racistisch Erfgoed was dat speciaal gekoesterd moet worden door mensen met een geheel eigen gevoel voor traditie, dan het startschot van het huidige rumoer rond de figuur, het in elkaar beuken van zwarte demonstranten die het waagden een t-shirt met de tekst “zwarte Piet is racisme” te dragen bij de intocht in Dordrecht, 2011.
Als je de beelden terugziet mag je je vooral verbazen dat de actievoerders niet gevieren het lot van Mitch Henriquez hebben ondergaan.
Een beschaafde benadering zou zijn: als er vier mensen zijn die zich beledigd voelen door de zwartepietfiguur dan zou je hem misschien maar net als Nederlands Nieuw-Guinea naar het vergeethoekje moeten verbannen. En natuurlijk zijn er veel meer dan vier mensen die zich gekwetst weten door de figuur.
Wat zegt het over Nederland in deze tijd, dat uitgerekend deze “traditie” verdedigd moet worden door mensen die zich Het Volk noemen? Het postkantoor is weg. De geldautomaat is ook weer verdwenen, met de bank in het dorp. Het ziekenfonds afgeschaft. AOW met 65 mag je naar fluiten. Als het aan D’66 ligt wordt überhaupt het vaste arbeidscontract afgeschaft.
Maar blijf vooral janken over Zwarte Piet. Die nemen ze je niet af. “Ze”!
Dat Sinterklaas volgens de Verrekijker aankwam in Nederland, maar ook bij “emigranten” in Australië en Zuid-Afrika (!), en dat hij toch een uur kon uittrekken voor jou, dat hoorde bij de wonderen van het geloof. Quia absurdum.
Hij kwam ook aan in Suriname, op de Antillen (alle zes de eilanden?), en op Nieuw-Guinea. Niet te vergeten ook in België en in Belgisch Kongo. Of hij daar, of in Nieuw-Guinea, vergezeld was van zwarte pieten kan ik niet achterhalen. Waarschijnlijk is de Sint in ieder geval die hoek van de wereld ook vergeten na 1962. Tradities zijn er om overboord gegooid te worden.
