In, naar ik meen, de onvermijdelijke Lonely Planetgids voor Bali staat dat de zonsondergangen op het eiland zo mooi zijn. En dan verneem je van de Balinezen die geïnteresseerd met de toeristen gaan kijken wat er aan de hand is. Gunst, een zonsondergang.
Bali, het wittetoeristenparadijs in de tropen bij uitstek. Prettig dat de bevolking er niet islamitisch is ook, waarschijnlijk. Hoe is dit zo’n paradijs geworden?
Dan lees ik via een link op Frontaal Naakt naar een beschouwing over een boek van Marion Bloem, dat begint bij de uitroeiingsoorlog op Bali van 1906. Het boek is mij ontgaan in 2012, maar meer nog die geschiedenis.
Een expeditie die volgt op het plunderen van een (gestrand?) schip waarvan de bemanning vermoord is, en waarvoor het gehele eiland met zijn bevolking verantwoordelijk wordt gesteld. Ook komen de kolonialen nu eindelijk eens een einde maken aan de schandelijke gewoonte van de weduwenverbranding (de Balinezen zijn “hindoe”, nog even voor de zekerheid). Laat het opkomen voor “de vrouw” maar aan kolonialen over, we weten het nog van de stranden aan de Côte d’Azur onlangs.
In 1906 werd het eiland dan eindelijk “gepacificeerd”:
De Nederlandse troepen, in slagorde marcherend over de lange, aan twee zijden door muren ingesloten weg naar het koninklijke paleis, waren niet verbaasd toen ze de stad klaarblijkelijk verlaten aantroffen, met vlammen en een rookpluim boven de puri. Beangstigend was wel het wilde tromgeroffel dat vanachter de paleismuren te horen was. Toen ze naderbij kwamen zagen ze een vreemde, stille processie uit de hoofdpoort van de puri, komen. De stoet werd aangevoerd door de raja zelf, gezeten in witte crematiekleding maar met schitterende sieraden en gewapend met een prachtige kris. De raja werd gevolgd door zijn hoffunctionarissen, de paleiswacht, de priesters, zijn vrouwen, zijn kinderen en zijn gevolg, ook in het wit, met bloemen in hun haar en velen van hen bijna net zo rijk uitgedost en bewapend als de raja zelf.
Op honderd passen van de verbaasde Nederlanders liet de raja zijn dragers halthouden, stapte uit zijn draagstoel en gaf het teken, waarna de afgrijselijke ceremonie begon. Een priester stootte zijn dolk in de borst van de raja en anderen in het gezelschap wierpen zich in hun eigen dolk of staken elkaar dood. De Nederlandse troepen, in actie gekomen na een toevallig geweerschot, beantwoordden een aanval met lansen en speren door de oprukkende menigte met geweren en zelfs artillerievuur te bestoken.Sommige van de vrouwen wierpen de soldaten spottend juwelen en gouden munten toe, en naarmate er meer mensen door de paleispoort naar buiten stroomden, hoopte de berg lijken zich steeds verder op. Al spoedig ontrolde zich naast dit verschrikkelijke bloedbad het schouwspel van soldaten die de lijken van hun kostbaarheden beroofden en vervolgens de paleisruimte begonnen te plunderen.
3500 mensen kwamen om het leven bij deze “pacificatie”.
Er werd weer eens iets groots verricht.
Lees hier meer.
