Het dodenschip in de haven van Beiroet

Arnold J. van der Kluft

Korte samenvatting van het verhaal van Het dodenschip van B. Traven.
Zeeman gaat passagieren in Antwerpen, wordt met zijn dronken kop overvallen en beroofd van zijn papieren. Terug naar het schip kan niet zonder papieren, wat nu? Hij wordt door Autoriteiten als probleemgeval over de grens heen en weer geschoven tussen Nederland en België.
Tenslotte kan hij aanmonsteren voor een schip dat terwille van de verzekering schipbreuk moet gaan lijden. Een motief dat we ook kennen van Op hoop van zegen van Heijermans.

Het dodenschip is een allegorie over ons allen in het kapitalisme van deze dagen. Schaamteloos verwijs ik naar eigen stukken hierover elders en hier.

De Rhosus voer onder Moldavische vlag (dat land ligt niet eens aan zee), was onderweg van Batoemi in Georgië naar Beira in Moçambique, en moest wegens schade de haven van Beiroet binnenlopen. Het kreeg vervolgens een uitvaarverbod. Schip en lading werden opgegeven en door niemand meer opgeëist. De zwaar explosieve inhoud werd in loodsen opgeslagen. Niemands verantwoordelijkheid, ook als het wel iemand verantwoordelijkheid was gebeurde er niets.
Tot er iets gebeurde. Gisteren.
Driehonderdduizend mensen dakloos, vier wijken verwoest.
Honderd doden geteld, maar dat aantal zal zonder enige twijfel vele malen groter uitvallen.
En dat in een door corona en economische crisis geteisterd land dat nauwelijks is bijgekomen van een verwoestende burgeroorlog waar de buren zich ook tegenaan bemoeiden.

Het dodenschip maakt zijn naam meer dan waar.

Uitgelicht: videostill Mothership-Youtube

Arnold J. van der Kluft

Veel kostbaar bloed heeft 's werelds loop gestort
en menig bloem is onverhoopt verdord;
verhef u niet op jongzijn en op glans,
de knop valt af, eer zij geopend wordt.

(J.H. Leopold)