Hedendaags gliberalisme in de praktijk

Eén cent per emmer – zo heet het gedenkboek van de Amsterdamse Waterleiding. Het verwijst naar de tijd waarin er geen kranen waren waar water uit kwam – een kraan was een vogel waarvan de hals in de verte doet denken aan wat we nu gewend zijn een kraan te noemen. De vogel noemen we nu maar kraanvogel.
Zo kort geleden, zo lang geleden.
Anderhalve eeuw geleden kwamen goedwillende ondernemers – liberalen – op het idee schoon drinkwater naar de hoofdstad te brengen en te verkopen. Schoon drinkwater zou helpen tegen de verspreiding van ziekten.
Cholera was nog gewoon in Nederland, het was grotendeels een armeluisziekte.
Je zou de voorlopers van de waterleiding dus egoïstische motieven kunnen toedenken maar het was wel degelijk goedbedoeld.
En de taak van het leveren van water aan woonhuizen werd al spoedig een gemeentezaak. Veel van dit soort nutsbedrijven zijn opgericht door liberalen die het algemeen nut voor ogen hadden. Zowel van sociaal-democratische zijde als van de kant van degenen die zich nu liberalen lopen te noemen wordt dit verleden graag genegeerd.
Natuurlijk hebben de sociaal-democraten ook het een en ander gedaan aan de ontwikkeling van gemeentediensten. Maar niet alleen dus.

Integendeel, beide stromingen die zeker in de paarse dagen nauwelijks van elkaar te onderscheiden waren hebben er een zaak van gemaakt dit alles als een vreselijke vergissing te presenteren. De waterleiding, het gas, de stroom, de telefoon, de post, het vervoer – het moest allemaal aan de Markt uitbesteed worden die het voor een appel en een ei, lekker geen investeringen nodig, toegeworpen kreeg.
Hoewel ik niet dagelijks word opgebeld door Mariska of Jasper die mij een geweeeeldig aanbod doen van drinkwater tegen spotprijzen (u blijft natuurlijk ook huur betalen voor het gebuik van de leidingen van Water.net zodat het in de praktijk geen cent scheelt) wordt er net gedaan alsof de waterleiding iets heel erg particuliers is inmiddels.
Water.net. Ze sturen ook rekeningen rond, ik heb niet opgelet of ze dit per TNT doen, Sandd of nog iets anders. Ik doe natuurlijk met lang niet alle aanbieders van “post” zaken, dat begirjpt u.

Een paar weken geleden zouden ze langskomen om “een meter” te installeren waarop het watergebruik precies gemeten kan worden en afgerekend. Het betekende thuisblijven, maandagochtend. Voor twaalven zouden ze komen.
Om kwart over twaalf was er nog niemand geweest en was het tijd om in ieder geval naar de bakker te gaan.
Als er een monteur was geweest zou deze – gesteld dat hij kon lezen of schrijven – een briefje in de bus gedaan kunnen hebben dat hij helaas vergeefs aan de deur was geweest, Te laat volgens de normen van de zelf gedecreteerde “afspraak”, maar dan zouden we geweten hebben dat hij geweest was.

Maar neen. De staking bij TNT Post is voorbij en Water.net stuurt er iets leuks mee langs. Persoonlijk weet ik niet of ik producten en diensten van TNT Post nog aanvaard, maar Eega maakt het open. “U heeft de toegang geweigerd aan onze monteur. U dient binnen vijf dagen na dagtekening van deze brief te reageren, anders volgt een boete.”
Wij leggen beslag op uw tijd, houden ons niet aan onze eigen “afspraak” om iets aan te leggen waar u niet om gevraagd hebt en u kunt een grote bek en “boete” toe krijgen.

Het geprivatiseerde waterleidingbedrijf deelt boetes uit. Geen officier van justitie komt er aan te pas, geen rechterlijke uitspraak – opsporing, uitspraak en executie in een Liberaal Pronkstuk verenigd.

Kijk, en om dit soort grapjasserij kan ik met een oprecht gemoed tegen GroenLInksers en andere wouldbe-gliberalen zeggen: u bent geen liberaal en u zult het ook nooit worden ook.
Het liberalisme is zo dood als een pier.
Gestorven met de schuiten die het drinkwater voor een cent per emmer naar de stad voeren.