God straft onmiddellijk

Vandaag op Krapuul even een stukje Reformatorisch Dagblad exegese, naar aanleiding van een theologische analyse in die krant met betrekking tot de ineenstorting van een deel van de tribune van FC Twente, met twee doden als gevolg:

“In de tijd dat de Heere Jezus op aarde wandelde was er in Jeruzalem onverwacht de toren van Siloam ingestort.”

Aldus een citaat uit de Bijbel op de site van het Reformatorisch Dagblad.
Dat dat onverwacht was wil ik wel geloven. Dit zou wel eens kunnen komen omdat het differentiaalrekenen pas ca. 1700 jaar later door Newton uitgevonden zou worden, en de nauwkeurige sterkteberekeningen die daarmee gemaakt kunnen worden pas in de twintigste eeuw ten behoeve van de vliegtuigbouw ontwikkeld zou worden. Dan wil er wel eens hier en daar een inschattingsfoutje optreden, ja. En zelfs mèt die kennis zijn nog steeds alle berekeningen slechts gebaseerd op vereenvoudige modellen van de werkelijkheid, iets dat elke ingenieur weet, waardoor het altijd mogelijk blijft dat er iets gebeurt dat niet in het model meegenomen was en dus onverwacht is.

In Jezus’ dagen waren er mensen die dachten dat deze achttien wel grotere zondaars zouden zijn dan hun stadsgenoten. Immers waarom was die toren dan op hen gevallen?
Jezus haalt een streep door die gedachte. Hij zegt in Lukas 13 dat deze achttien geen grotere schuldenaars zijn boven de andere inwoners van Jeruzalem.

En dan spreekt Jezus de zeer indringende woorden: “Neen, zij, maar indien gij u niet bekeert, zo zult gij allen insgelijks vergaan.

Oké, die tweede alinea klinkt nog heel redelijk van die Jezus: het is volgens hem niet zo dat God je nèt op die plek in het stadion laat staan waar het in gaat storten omdat je een zware zondaar bent. Nee, moord, diefstal, incest en verkrachting moeten blijkbaar allemaal kunnen, daarvoor zal God je niet direct straffen (dat komt wel aan de hemelpoort, mag ik dan aannemen), maar wee je gebeente als je niet in hem gelooft! Dan, ja dán, kunnen dit soort rampen je volgens Jezus hoogstpersoonlijk wel degelijk ten deel vallen! (er even van uitgaande dat het Reformatorisch Dagblad de Bijbel correct citeert).

Dit godsbeeld doet me aan een bepaald soort voetbalscheidsrechters denken, die de gemeenste overtredingen zonder ook maar één waarschuwing laten passeren, maar wel gelijk de gele kaart trekken op het moment dat een speler hun oordeel ook maar in het minst durft te betwijfelen.

Ik vind kruisigen persoonlijk wat ver gaan, maar wat was die Jezus een hinderlijke betweter zeg. Terugdenkend herinner ik me weer hoe vreemd ik het als kind vond dat boven alles vooral de twijfel aan het bestaan van God je zo kwalijk werd genomen. Maak dan wat duidelijker dat je bestaat ja, met een verschijning in de wolken à la The Holy Grail, of een wondertje hier of daar. Maar nee, het blijft allemaal vaag giswerk, met bovendien de besten onder ons en tientallen miljoenen onschuldigen die voortijdig sneven, en daarentegen gemene dictators die maar blíjven leven en akelige kereltjes die later veelverdienende accountmanagers blijken te worden.

Maar goed, dit godsbeeld mag een sluitende verklaring voor die zes miljoen joden zijn die 1940-1945 niet overleefden, want die geloofden duidelijk in de verkeerde God en hadden bovendien diens zoon vermoord (dan vraag je er ook om, zeg nou zelf), moeilijker ligt het echter met die 1800 mensen die in 1953 bij de watersnoodramp in Zeeland verdronken. Dat waren toch zeker op zijn minst voor een belangrijk deel brave, godvrezende lieden? Hoe verklaart de hoofdredactie van het Reformatorisch Dagblad dat dan?

Nee, het is wel goed ons nog eens even bewust te worden van het gedachtengoed van onder andere die volgens Mark Rutte ‘leuke partij met leuke mensen’, die de tweede gedoogpartner van ons huidige frisse kabinet is geworden. Een partij die zijn gedachtengoed, net als die andere gedoogpartner, op volslagen fantasieverhalen baseert.