Sinds 11 september 2001 en na de moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh is het islamdebat losgebarsten. Maar goed, wat heeft die 10 jaar islamdebat tot nu toe opgeleverd? Vooralsnog alleen onbegrip en verwarring.Rechts houdt vast aan verloren gewaande ” westerse waarden” . Links verdedigt de positie van kwetsbare minderheden, maar wordt daarbij geconfronteerd met de complexiteit van de godsdienst. (De groene)
Niet ons land, maar wel ons bewustzijn is zo van lieverlee geïslamiseerd geraakt. Dat wil zeggen: we zijn culturele verschillen primair religieus gaan duiden. We raken zo soms in de verleiding in de godsdienst van, bijvoorbeeld, Marokkaanse rotjongeren, Somalische vrouwenbesnijders en Turkse eerwrakers de óórzaak te gaan zien van hun gedragingen.
Jammer dat dit artikel weer van van de gebruikelijke clichés en open deuren aan elkaar hangt. Geen analyse van het debat of hoe en waarom deze ontwikkeling zich heeft voorgedaan.
Zowel hulpverleners, rechtse paniekzaaiers als een deel van de daders gebruiken de Islam als excuus. Hulpverleners deden dit oorspronkelijk om iets meer begrip en empathie te weeg te brengen bij bange autochtonen. Helaas gingen er andere mensen met deze verhalen op de loop.
“De Islam en de cultuur van het land van herkomst spelen een rol bij bepaald gedrag zowel ten goede als ten kwade” is verworden tot “Moslims zijn inherent crimineler en gewelddadiger.” Kritiek op de Islam moet kunnen is verworden tot het systematisch demoniseren van de Islam. Doet een Moslim iets fout dan moet het wel aan de Islam liggen, terwijl we dat bij Christenen, Joden en anderen niet zo snel aannemen.
Dat is na 2001 in een stroomversnelling gekomen. De toon is echter gezet door Bolkestein zo’n 8 jaar daarvoor. In de tweede helft van de jaren ’90 is het debat geleidelijk aan verhard. Het kwam niet uit de lucht vallen dat er na 11 september 2001 scholen en moskeeën werden beklad en aangestoken. Dat zat al een tijd in de lucht.
De rechtse beweging tegen Politiek Correctheid en tegen begrip voor niet-Westerse culturen is heel succesvol gebleken. Dat is voor een belangrijk deel aan de rechtse media te danken. Ik denk met name aan de Elsevier en het Telegraaf concern. Elsevier en HP de Tijd waren begin jaren ’90 pioniers als het ging om “Islamkritiek” en kritiek op minderhedenbeleid en politiek correctheid. Fortuyn heeft als columnist bij de Elsevier een publiek opgebouwd. Vanwege zijn populariteit is hij uiteindelijk naar de landelijke politiek overgestapt.
Het grote verschil tussen Bolkestein, Fortuyn en Wilders enerzijds en Janmaat anderzijds is steun van de Rechtse media. De rechtse media steunen geen mensen die geassocieerd kunnen worden met Nazi’s en Jodenhaat maar zodra ze een iets minder besmet boegbeeld hebben dan gaan ze ervoor. Wilders’ opkomst was zonder steun van het Telegraaf concern niet zo goed verlopen.
Sofia van der Linde Schreef:
Prima analyse. Waar het om draait vooral in de media is de hypocriete “fatsoen” erop nahouden, dat in wezen een typisch voor de kleinburgerlijkheid manier is om met de waarheid op z’n Bolkesteins een loopje te nemen.
Eigenlijk je voordoet steeds alsof je goed bent, terwijl je in wezen een hufter bent. Dit is de kleine burger die bijvoorbeeld elke oorlog zal accepteren mits vreemdelingen steeds erin sneuvelen.