We kunnen niet meer zonder smartphones. Steeds meer mensen zitten in bussen en treinen als biddende zombies permanent in hun smartphone te staren: “Hoeveel likes heb ik? Waarom reageert “Lente” niet op de app? Ze is gewoon online! Even e-mail checken, de mentions op Twitter, tumbler, fumbler, 9292ov, ohja ook nog Instagram en natuurlijk Reddit checkuh jonguh. Chatchatterdechatapperdepapp.” En wat schieten we met al die onzin op? Helemaal niks. Integendeel.
Vandaag was het weer raak. De beroemde Rabobank-app deed het weer eens niet. Die nieuwe, met die foto van dat mokkel. En dan doet de ING app het weer niet. Of dan schrijft het noodlijdende xenofobenvod dat de ING geld wil gaan verdienen met het betalingsgedrag van klanten. En dan weer suggereren de doofpotbeheerder van Justitie en de sympathieke zetbaas van Binnenlandse Zaken dat ze ter bestrijding van false flags (kuddewoord ’terrorisme’), bij de computergegevens van Mien Dobbelsteen moeten kunnen. Dat ze haar bestanden moeten kunnen wissen en ook bestanden moeten kunnen bijplaatsen, ook al is Mien niet verdacht en heeft ze “niets te verbergen”. Nee, maar daarna wel! Zie je de beschermheren van Demmink al heimelijk in je computer rondneuzen? Wie weet wat de “bijvangst” dan wordt.
Waar zijn goddomme de Nederlandse Bundy’s? Waar zijn de veren en de pek? En dan hebben we het nog niet eens gehad over de mafioze ICT-dienstverleners die met omgeschoolde theologen en tegelzetters, die na een weekje Visual Basic training senior software engineer worden, het ene mislukte ICT project na het andere bij de prutsende overheid afleveren. Geen probleem: Het murw gelulde stemvee betaalt het wel. De hele ICT-infrastructuur van de Nederlandse overheid is inmiddels een drassig weiland vol Trojaanse paarden geworden. Miljoenen regels source code waarvan niemand weet wat die code nog meer doet behalve wat ie moet doen, omdat die code behalve door de leverancier zelf, door niemand te controleren is. De laatste limited hangout is dat akkefietje van Juniper. Maar als je je een beetje verdiept in de materie, weet je dat backdoors inmiddels features zijn en geen fouten.
Wie garandeert Tammo de bestuursvoorzitter dat Larry de CEO straks niet de appjes tussen John en zijn neukertje van de postkamer verzamelt om de volgende overnameonderhandelingen wat soepeler te laten verlopen? Of straks moet de milieubetrokken lijstkwispelaar van GroenLinks over een “liberale interventie” met pak ‘m beet honderdduizend doden tot gevolg stemmen en krijgt ie een telefoontje van die meneer die dingen weet en ook Jolande Sap en Wouter Bos kwam helpen toen ze zo twijfelden over hun steun aan de Opium-pijplijnmissie in Afghanistan. Gesponsorde journalisten als Laura Starink moeten nog heel wat van die NAVO-pijpmissies verkopen van hun baasje (en dan bedoel ik niet de hoofdredacteur of de uitgever) en wij belastingbetalers moeten er nog heel wat financieren. Dat appje van de bank gaat daar nog een hele leuke rol in spelen als het aan David Cameron ligt. Binnenkort bestaat cash geld niet meer en haalt de overheid wel van uw bankrekening wat ze denkt nodig te hebben.
De integriteit van een samenleving is omgekeerd evenredig met de (c)hanteerbaarheid van haar bestuurders. Als wij niet weten wat er in onze software gebeurt en wie daar toegang toe heeft, of als de broncode niet “open” is en door iedereen gecontroleerd kan worden op backdoors, dan zijn het niet wij die onze computers en smartphones besturen, maar iemand anders. Een smartphone heeft dan twee functies: Smartphone en hi-tech hondenriem. De vraag is welke functie straks primair is en wanneer je ’t antwoord begint te voelen.
Mijn iPhone 5s ligt sinds een week in de prullenbak en voor mijn mechanische typemachine (Remington Model 1890) was gelukkig nog lint en tippex te koop. Al mijn spaargeld is in bitcoin, goud en zilver omgetoverd en in de hooischuur ligt eten en drinken voor een jaar. De oude draaischijftelefoon met vergeeld spiraalsnoer is voorzien van een in de kerstvakantie bij elkaar geknutselde toongenerator. Niets leukers dan de geluidskwaliteit van vijftig jaar geleden. Toen moest de Stasi nog dure afluisterapparatuur plaatsen. Nu is het software geworden. Een binaire blob in je smartphone. Alles is software geworden. Ons hele bestaan is software geworden en – voor wie echt goed heeft opgelet de afgelopen jaren – voor 90% bij elkaar gelogen in een collectieve illusie waarin de belangen van één specifieke sekte domineren en in schijnbare tegenstrijdigheden, intriges en hapklare brokken, via politiek en media in de primaire denkpatronen van de grazende schaapskudde worden geïmplanteerd, opdat deze zich al grazend en niets vermoedend naar de belangen van die sekte schikt, terwijl ze dagelijks fiscaal geschoren wordt en uiteindelijk massaal of individueel naar het slachthuis wordt geleid.
Ik ben na mijn recepten hier aangenomen als hulpkok bij een restaurant waarvan de bedrijfsleider liever niet heeft dat ik het noem. Ik wens iedereen een gelukkig nieuwjaar, maar als ik zie hoe het jaar nu al is begonnen, ben ik er van overtuigd dat 2016 nog een groter klotenjaar gaat worden dan de jaren hiervoor. Mede dankzij de hoererende papegaaien in de media. Sterkte ermee. Dit was dan ook mijn laatste stuk voor Krapuul. En dat wil ik afsluiten met een goedbedoeld advies voor de redactie: Laat je in je ongetwijfeld nobele ambities niet verleiden tot het kritiekloos napapegaaien van desinformatie uit andere ‘kranten’, tenzij je zelf hebt geverifieerd dat wat je hier staat te verkondigen ook echt waar is en niet alleen je eigen politieke zelfbevrediging en persoonlijke aversies dient. Of prop de met opinie gelardeerde nieuwsitems in de opiniesectie waar ze thuis horen, voordat het journalistieke niveau hier nog verder zakt dan bij de buitenlandredactie van de Volkskrant.
