Graag wil ik door middel van dit stuk mijn zorgen kenbaar maken aangaande de zorg en hulpverlening voor kinderen met een psychische problematiek.
Ik ben me er van bewust dat wij onze gezondheidszorg toekomstproef moeten maken. Dit in het licht van de vergrijzing en andere factoren. Maar om de toekomst van ons land, die ook rust op kinderen met psychische problematiek, op de proef te stellen door grenzeloze bezuinigingen door te voeren op de JGGZ, vind ik te ver gaan. Instellingen moeten hun deuren sluiten. Coaches, wat een vrij beroep is, worden aangesteld om kinderen met deze achtergrond te helpen. En functionarissen, die niet het fingerspitzengefühl hebben en er ook niet voor opgeleid zijn, gaan oordelen en uitmaken welke hulp of zorg er ingekocht mag worden.
Heel de zorg rondom deze kinderen (eigenlijk de hele zorg) is een boekhoudkundig proces geworden. Het systeem is belangrijker dan de zorg en hulpvraag.
Als ik de berichten lees van ouders met kinderen met een psychische problematiek; de wanhoop en het ongeloof van hun snijdt door mijn ziel.
Wij hebben jarenlang gebouwd aan een goede gezondheidszorg. Nu wordt in één klap door alle bezuinigingen, de gezondheidszuil, waar ons land op rust, afgebroken.
De toekomst van bovengenoemde kinderen hangt aan een zijden draadje. Dit omdat deze kinderen juist in hun vroege jeugd zorg nodig hebben, zodat zij op hun manier over een jaar of 10 mee kunnen doen aan de maatschappij. Krijgen zij niet de juiste zorg, zullen zij vanuit volledige aanpassing aan de snel veranderende maatschappij, constant op hun tenen moeten lopen. Dit breekt in een later stadium van hun leven op. Als dat kind namelijk op een punt komt om zich te realiseren wat er allemaal is gebeurd, komt het kind er achter dat de regering niet wilde zien, wie hij werkelijk was. Het kind zal de maatschappij vervloeken omdat de maatschappij dit heeft toegelaten. Op het moment dat het kind op dát punt is gekomen, bent u er niet meer. Maar het kind zit met de schade die hem of haar aangericht is. En waarom? Alleen maar om bezuinigingen door te kunnen voeren die niet vanuit een visie zijn ingezet.
Geachte heer Van Rijn en mevrouw Schippers, loop eens 10 dagen alleen op uw tenen. U zal merken dat dit pijn doet. Met deze pijn worden vele kinderen met psychische problematiek jarenlang geconfronteerd als zij niet de juiste zorg krijgen.
Ga in gesprek met ouders en zorgprofessionals vanuit de JGGZ. Zorg voor een goede uitwisseling van ervaring, kunde en kennis. Geef hierdoor deze kinderen de erkenning dat zij er mogen zijn met hun eigenheid. Investeer nu in hun maar ook onze toekomst!!
Bedankt voor het lezen van mijn oproep!
