Forensic Architecture bekeek het beeldje voor beeldje. Erakat kwam, uit de auto, hief zijn handen in de lucht terwijl hij een stap achteruit deed en werd in de volgende twee, drie seconden met zes kogels neergeschoten. (Beelden Forensic Artchitecture).
De familie van de 27-jarige Ahmad Erakat uit Abu Dis bij Jeruzalem die op 23 juni van het vorige jaar werd doodgeschoten bij het zogenoemde ”Container checkpoint” op de Westoever, heeft de in Londen gevestigde onderzoeksgroep ‘Forensic Architecture’ gevraagd zijn dood tegen het licht te houden. Ahmad, een neef van de onlangs overleden Palestijnse onderhandelaar Saeb Erakat (en eveneens een neef van Noura Erakat, juriste en docent aan de Rutgers Universiteit in de VS), reed op 23 juni van Abu Dis naar Bethlehem om zijn zus op te halen uit een beauty salon, waar ze zich mooi had gemaakt voor haar bruiloft die later die dag zou plaatsvinden. Bij het checkpoint raakte zijn auto eerst een trottoirrand aan de linkerkant van de weg om vervolgens af te zwenken en aan de rechterkant een wachthuisje te raken, evenals een vrouwelijke soldaat die licht werd gewond. Ahmad kwam uit de auto en werd onmiddellijk met zes kogels neergemaaid. Volgens het leger was hij een terrorist die met zijn auto een ”ramaanval” wilde plegen. Een Israelische woordvoerder meldde later dat hij daarna uit de auto kwam en op de soldaten afliep. Hij werd dus terecht neergeschoten, volgens de woordvoerder.
Forensic Architecture heeft in samenwerking met de mensenrechtenorganisatie al-Haq het beschikbare beeldmateriaal bekeken en vergeleken met getuigenverklaringen en opnamen van passanten (Het leger heeft van de diverse bij het checkpoint opgestelde camera’s slechts de (bewerkte) opnamen van één camera vrijgegeven). De beelden werden vervolgens geprojecteerd in door Forensic Architecture geconstrueerde 3D opnamen van het checkpoint en geanalyseerd. De resultaten zijn gepubliceerd in een video die hier te zien is en waarbij de Amerikaanse universitaire docente en activiste Angela Davis de tekst uitspreekt. Uit de video en de reconstructie blijkt dat Ahmad niet harder reed dan 15 km per uur en de auto niet had versneld, maar integendeel op het laatste moment zelfs waarschijnlijk nog heeft afgeremd. Uit een analyse beeldje-voor-beeldje van de opnamen van hoe hij daarna werd neergeschoten, blijkt dat hij, na uit de auto te zijn gestapt, niet op de soldaten toeliep, maar een pas achteruit deed en zijn handen in de lucht probeerde te steken. Verder kwam hij niet, want er werden in hoog tempo zes schoten op hem gelost, waarvan er drie hem op de grond deden belanden en drie hem raakten toen hij al lag. De militairen lieten hem vervolgens anderhalf uur liggen. Volgens een militaire woordvoerder wilden zij hem medische bijstand verlenen, maar kwamen zij al snel tot de conclusie dat hij al dood was. Op de beschikbare beelden van Forensic Architecture is echter te zien dat een militair met de duimen omhoog langs hem heen loopt en dat hij toen nog bewoog. Een Palestijnse ambulance die na ongeveer tien minuten arriveerde mocht van de Israeli’s niet naderbij komen en een Israelische ambulance die eerder ter plekke was leverde alleen hulp aan de getroffen Israelische vrouwelijke soldaat. Pas na meer dan anderhalf uur werd Ahmad’s lichaam meegenomen. Forensic Architecture heeft beelden in handen (uit piëteit voor de familie niet goed te zien op de video) dat Ahmed op dat moment van al zijn kleren was ontdaan en geheel naakt was. Dat was, om het eufemistisch uit te drukken, redelijk vreemd.. Volgens Forensic Architecture zijn er geen andere gevallen bekend waarin zoiets voorkwam.
Ahmads lichaam is intussen door de Israeli’s nog steeds niet teruggegeven aan de familie. Het is een praktijk die enkele jaren geleden door het bizar opererende Israelische hooggerechtshof is goedgekeurd als maatregel ter afschrikking. Ahmads familie is niet de enige die om deze reden een familielid niet heeft kunnen begraven. Israel heeft nog zo’n 70 andere dode Palestijnen in haar bezit. De maatregel is overigens onwettig, zij valt in de categorie ”collectieve straf” die onschuldige familieleden treft en daarom wel degelijk is verboden onder het internationale recht. De familie doet – met het onderzoek in de hand – een beroep op de internatiopnale gemeenschap om tussenbeide te komen en te eisen dat Ahmads lichaam aan haar wordt teruggegeven. Een bescheiden wens, als je bedenkt dat uit dit onderzoek blijkt dat hij hoogstwaarschijnlijk volstrejkt onschuldig was en domweg standrechtelijk is geëxecuteerd. Helaas is Ahmad ook daarin zeker niet de enige. Tientallen, zoniet honderden of nog meer, gingen hem op vergelijkbare wijze voor. Een feit dat langzamerhand toch wel ongeveer als algemeen bekend mag worden verondersteld, maar waarvoor westerse regeringen niettemin al jaren de ogen sluiten.
- Ook verschenen bij Abu Pessoptimist
