Fotheringay beschrijft de laatste dag uit het leven van Mary, Queen of Scots. Mary was het enige overlevende (wettige) kind van Jacobus I, de koning van Schotland. In 1567 werd ze gedwongen afstand te doen van de troon, ten faveure van haar één jaar oude(!) zoon. Mary vluchtte naar Engeland, waar ze Koningin Elizabeth om bescherming vroeg. Veel katholieken zagen Mary als de rechtmatige heerser van Engeland, het valt dan ook te begrijpen dat ze door Elizabeth als een bedreiging werd gezien. Na ruim 18 jaar van de ene vesting naar de andere gesleept te zijn, werd Mary uiteindelijk in 1587 geëxecuteerd in Fotheringay. 
How often she has gazed from castle windows all
And watched the daylight passing within her captive wall
With no one to heed her call
The evening hour is fading within the dwindling sun
And in a lonely moment, those embers will be gone
And the last of all the young birds flown
Her days of precious freedom, forfeited long before
To live such fruitless years behind a guarded door
But those days will last no more
Tomorrow, at this hour, she will be far away
Much farther than these islands, for the lonely Fotheringay
