Leonard Peltier is een van de langstzittende politieke gevangenen in de VS – als leider van de American Indian Movement, sinds 1975. Dit is zijn boodschap voor “Thanksgiving” 2017.
Gegroet, vrienden, familieleden en hen die mij steunen.
Nogmaals, ik kan jullie niet zeggen hoe vereerd ik ben dat jullie mijn woorden zouden willen horen, of moet ik zeggen: lezen. Jullie kunnen je niet voorstellen wat voor gedachten door mijn hoofd gaan wanneer alles stil en rustig is ’s nachts, als ik in het donker staar met dagdromen over hoe alles beter zou kunnen zijn.
Ik weet dat ik dit wel eens eerder in sommige verklaringen van jaren her heb gezegd. Maar het schiet mij in gedachten hoe de uitdrukking “dag van weeklagen” mij doet denken aan een omkering als in een morgen van een nieuwe weekdag, en hoe de ene term verwijst naar het diep verdriet van sommigen en hoe de andere de belofte uitdrukt van een nieuw begin met de zonsopkomst. In onze tradities en cultuur hielden de meeste tribale volkeren een rouwperiode van een jaar aan voor de overledenen.*)
Maar voor ons, op dit ogenblik, telt het voortdurend verlies van onze mensen, in het bijzonder onze jonge mensen en onze vrouwen die voortdurend spoorloos verdwijnen. Ons land wordt voortdurend geschonden, De lucht, het water, de grond, de hele natuur schreeuwt onophoudelijk de ongerechtigheid uit die begaan wordt door hen die het geld vereren.
Dus in wezen wil ik met de luidste en oprechtste stem waarmee ik zou kunnen spreken zeggen: we hebben geen dag van weeklagen. Wij hebben generaties van weeklagen, jaar na jaar. Ik weet niet wat ik verder kan doen van waar ik ben dan op elke mogelijke manier mijn schreeuw toevoegen aan de schreeuw van de aarde en de schreeuw van onze mensen om gerechtigheid.
De ecologische rampen die de rijken veroorzaken moeten ophouden. De mensen die de aarde verwoesten moeten beseffen dat zij tenslotte ook zichzelf zullen vernietigen. Ik weet dat velen van jullie deelgenomen hebben in gebedswakes en krachtig standhielden tegen foute ransel- en schietpartijen en allerlei andere vormen van geweld en ik prijs jullie om je moed. Dit gezegd hebbend wil ik jullie aanmoedigen voort te gaan naar een nieuwe dag. Met elke nieuwe dag moeten wij klaarstaan om wat gerechtvaardigd is te verdedigen en om te herstellen wat verkeerd is.
Onze vijand is niet welk persoon van welke kleur dan ook. Onze vijanden zijn hen die onwetend zijn wat betreft de realiteit dat wij allen verweven zijn met de kringloop van het leven. Wij moeten ons bewapenen met de kennis die nodig is om de aandacht te vestigen op hoe verkeerd hun denken is, hoe slecht het is om onze moeder aarde uit te buiten en de slechtheid van hun mishandeling van de inheemse volkeren in al onze landen. Ik zou jullie willen aanmoedigen om te weeklagen als je dat past en dit zo lang te doen als je onderwijzingen het eisen.
Maar ik wil elk van jullie oprecht aanmoedigen om krijger in een leger van een te zijn. Voed jezelf op. Zoek de kennis die nodig is om in leven te blijven en wel te varen. En weersta de onwetendheid van hen die de natuur verwoesten. Weersta hen zo dat zij te weten komen dat het verwoesten van de aarde, het verwoesten van onze mensen. het voortdurend negeren van een filosofie en onderwijzingen die dit land hebben doen bestaan van het begin der tijden, in een mooi natuurlijk bestaan. dat zij tenslotte zichzelf zullen verwoesten en alle leven.
Misschien heb ik te veel gezegd. Ik weet niet wat jullie te doen hebben. Ik heb duidelijk meer tijd tot mijn beschikking dan jullie. Ik wil tot slot zeggen dat ik van jullie houd, ik ben blij dat jullie er zijn, ik waardeer dat jullie een verschil uitmaken. Ik wil dit verder beklemtonen: jullie maken het verschil uit. Jullie hebben het verschil uitgemaakt, macht aan de mensen en de aarde.
In de geest van Crazy Horse
Doksha, Leonard Peltier
*) In het Engels zijn “rouw” (mourning) en “morgen” (morning) homofoon. Als vertaler heb ik het zo opgelost – AJvdK.
