Een casus van een klimaatcrimineel

De natuur gaat naar de klote. Degenen die dat ontkennen zijn in mijn ogen zware misdadigers. Criminelen die wat mij betreft naar de hel kunnen lopen.

Soit. Elkaar voor rotte vis uitschelden en toch samen door een deur kunnen, is een van de aardige aspecten van Krapuul. Natuurlijk zijn er verontrustende milieu-ontwikkelingen. Maar casuïstiek is een helse wegwijzer naar de hel. Een casus door een roepende in de woestijn wijst een andere richting op.

Maar toen droogde de Sahara uit, veranderde van een groene savanne in een onherbergzame woestijn. De boosdoener: klimaatverandering. Volgens woestijngeoloog Stefan Kröpelin, die geologische data tot een ouderdom van 6000 jaar in de oostelijke Sahara heeft bestudeerd, breidde de woestijn uit toen de temperatuur daalde. Globale afkoeling betekende dat de lucht minder vermogen had om waterdamp van de oceanen vast te houden, wat leidde tot minder regen en drogere klimaten.

Nu verloopt datzelfde proces omgekeerd. Als de temperatuur stijgt, worden de Sahara en andere droge gebieden groener aan de randen. “Ik heb de Sahara 30 jaar lang bestudeerd en kan definitief zeggen dat ze groener wordt,” zegt Kröpelin, die is gespecialiseerd in woestijnarcheologie en klimaatgeschiedenis aan de universiteit van Keulen. Waar er niets anders dan woestijn was, zegt hij, is er nu niet slechts gras maar ook struiken en acaciabomen – en hij heeft foto’s van dertig jaar uitgebreid veldonderzoek als bewijs. “De nomaden nemen hun kamelen mee om te grazen in gebieden waar ze nooit eerder konden grazen.” Satellietgegevens tonen meer groen aan de zuidelijke rand van de Sahara en geven hem gelijk. “Er zijn altijd winnaars en verliezers als weerpatronen veranderen,” zegt hij. “Maar in het algemeen betekenen warmere temperaturen onvermijdelijk dat de lucht meer waterdamp van de oceanen meevoert, wat tot meer neerslag leidt.”
(The Daily Beast [vertaald uit het Engels])